Elitehaver

Zaterdag, 24 april 2010

Een restaurant waar alleen maar grijze echtparen zitten is per definitie geen leuk restaurant. Een hotel waar alleen maar toeristen zitten is nooit een leuk hotel. Dat weet ik inmiddels uit ervaring. Een goede sfeer ontstaat pas door een mensenmix. Oud, jong, hip, klassiek. Waarom? Geen idee. Omdat we dan iets hebben om naar te kijken of om over te praten? Of omdat een restaurant of hotel dan menselijker wordt? Een afspiegeling is van de echte maatschappij? Misschien is er geen verklaring.

De kleuterschool is een leuke blend. Dom en slim, blond en zwart. Alles krioelt door elkaar. Afgezien van de kleuterscholen in zwarte of blonde buurten. Ook de basisschool is nog een vergaarbak van verschillende culturen en opleidingsniveaus. Maar daarna begint het. Je komt terecht tussen dezelfde diersoorten. Eerst op de middelbare school, daarna wordt het nog erger op de hogescholen en universiteiten. Om de onderlinge verschillen nog kleiner te maken worden we het liefst lid van dezelfde studentenvereniging, waar we ook nog binnen een select clubje onze soortgenoten zoeken en de laatste verschillen verstoppen achter een gelijke stropdas. De partymix wordt eenheidsworst. Als we daarna gaan werken wordt dit vaak niet veel beter.

Sommige mensen vergeten dat de politiek leuk is door de diversiteit. De Tweede Kamer is een kleuterklas met mensen die van dieren houden en jongetjes in stropdas. Dwars door elkaar heen. Een kakelbont gezelschap. Alleen in aanloop naar de verkiezingen zoekt iedereen zijn eigen jaarclub op en dragen ze even dezelfde kleur stropdas. Het is de bedoeling dat deze daarna weer lekker afgaat, zodat de sfeer in de klas weer gezellig wordt. Er worden samen plannetjes gesmeed, zodat we met elkaar door een deur kunnen. Dan blijken we eigenlijk allemaal hetzelfde te willen: een leuke sfeer en we willen verder.

Steeds meer mensen om mij heen, weten niet meer wat ze moeten stemmen. Ze kijken nu angstig naar de verschillende kinderen in de klas die van alles roepen. Soms zijn ze het ermee eens, soms ook niet. Opeens worden we gedwongen om achter een bepaalde kleur das aan te lopen of uit te spreken dat we van dieren houden. Of niet van buitenlanders. Eigenlijk heel onnatuurlijk om achter één bepaalde partij aan te lopen. Het heeft iets simpels. Waarom ziet iemand er in een zelf samengestelde kledingset van verschillende merken, duur en goedkoop er meestal geraffineerder uit dan iemand die van top tot teen in hetzelfde merkje loopt? De mix maakt de mode.

Wat zou het fijn zijn als we niet meer op een partij hoeven te stemmen, maar zelf een ideaal kleurpallet zouden kunnen samenstellen. Een beetje economie van de VVD, een beetje milieu van Groen Links, een beetje sociaal van de PvdA, een beetje duidelijkheid van PVV. Maar helaas, dat kan nog niet. De Nederlandse politiek is geen keuzemenu, maar een daghap.

Wat voor mij het dichtst in de buurt komt is D66. Deze partij wil van alles een beetje, op een intellectuele manier in balans gebracht, vanuit een positief gevoel. Per onderwerp worden opnieuw afwegingen gemaakt, waarbij de zaak van alle kanten wordt belicht. Weliswaar door een groep mensen die vooral hoogopgeleid en blank is en binnen de ring woont, maar liever elitehaver dan helemaal geen mix.