Blowtels — toeristen, drugs en hoteloverlast in Amsterdam

“Ze komen binnen als mensen en gaan weg als beesten,” zegt de herbergier. “Er kwam hier altijd een heel nette Italiaanse man. Op een gegeven moment liep hij naar beneden en kleedde zich uit. Eerst zijn bovenkleding, toen zijn broek. Naakt stond hij in het midden van de zaak. Zijn ogen waren gebroken. De politie en ambulance kwamen hem halen. ‘Paddenstoeltjes’, zei de politie. De volgende dag kwam hij terug. Hij wist zich niets meer te herinneren. Gelukkig had ik alles op video opgenomen. Met verbazing keek hij naar zichzelf. Daarna is hij nooit meer teruggekomen.”

De tweede maand van mijn hotelavontuur is het duidelijk. Mensen komen vanuit de hele wereld naar Amsterdam voor wiet, zwammen en andere heerlijkheden. Zelfs in de duurste hotels hangt een weeïge wietlucht in de gangen. Chique lobby’s zitten vol met sloom kijkende pubers. Jeugdherbergen staan bol van de hasjlucht. Gezelligheid alom, maar hoteleigenaren klagen over afgeplakte brandmelders en kamers die volledig worden afgebroken. “Soms zetten ze twee bedden op elkaar en slapen ze eronder, op de grond. Doodsbang.”

Uit andere hotels hoor ik verhalen over mensen die uit het raam zijn gesprongen, midden in de kamer plassen, agressief worden. Een van de weinige hotels waar ik geen enkele overlast zag, was een met een inpandige coffeeshop. Misschien is dat ook wel de oplossing. Alle ontbijtzaaltjes ombouwen tot coffeeshops. Geen bak met lauwe eitjes, witte boterhammen en doosjes hagelslag, maar schalen Marihuana, poppers en hasjiesj. Keurig voorgerolde stickies, in een plastic buisje met het hotellogo erop. Bij de betere hotels ook luxe flacons met GHB. Zo kunnen hotels hun gasten zelf een beetje in de hand houden. Als je op de kamer wilt blowen, hang dan voor middernacht een label aan je deur. Roomservice wordt blowservice.

Misschien komen al die mensen ook niet voor de drugs maar denken ze dat Amsterdam een museumstad is. Zijn ze in de maffe veronderstelling dat ze hier uren kunnen dolen door een Rijksmuseum, Stedelijk Museum of Hermitage. Naïeve kunstliefhebbers. Misschien is de rij van het enige museum dat momenteel wel open is zo lang, dat ze uit pure wanhoop maar naar een paddoshop gaan. Ze eten dan net zoveel paddenstoelen dat ze vanzelf moderne kunstwerken zien. De kunst van het hallucineren. Een indrukwekkend vormspel van kleuren en lijnen. Daar kan geen Rembrandt of Mondriaan tegenop.

Zonder zwammen. Moeten we ons vrije en blije drugsbeleid niet toch maar weer eens even kritisch tegen het licht houden en niet al te bang zijn dat we ons tolerante imago kwijtraken? Met bepaalde partijen zo hoog in de peilingen, lijkt van dat imago toch al weinig meer over, dus wat hebben we te verliezen?

Tags: Amsterdam, Drugs, hotels, musea

Dit bericht is geplaatst op Zondag, februari 14, 2010 om 3:59 pm en is geplaatst in categorie Uncategorized. U kunt reacties op dit bericht volgen met de RSS 2.0 feed. U kunt hier een reactie achterlaten.