Marokkaas

Een vriend biechtte laatst op: “Ik val op Marokkanen. Maar ze moeten wel verkaasd zijn.”
“Wat is verkaasd?” vroeg ik naïef. “Nou, ze mogen gelovig zijn, maar ze moeten wel gewoon drinken. Niet vijf keer per dag bidden, wel een beetje stoer zijn en niet hard slaan. Gewoon verkaasd, dus.”

Ik zag vorige week een jongen met Marokkaanse voorouders haring kaken in de kraam op het Buitenhof. Daarvoor zag ik eentje Delfts blauw en molentjes promoten in een Amsterdamse souvenirshop. Ik dacht een luttel moment dat het gelukt was met de integratie.

Arme Mocro’s. Ze doen zo hun best. Ze verkopen klompjes en discussiëren over wipkippen en luchtkwaliteit in onze gemeenteraad. En wij bestempelen ze nog steeds Marokkanen. Uit hun raps blijkt meer taalgevoel dan al ons ‘eigen’ palingtalent bij elkaar en Nederland blijft mauwen dat ze moeten integreren. Dat ze totaal moeten verkazen, en het vooral ook erg normaal vinden dat ze het met iemand van het eigen geslacht moeten aanleggen. Nee. Misschien moeten wij ons een keer aanpassen en ons meer verdiepen in hun cultuur.

Ik ben fel tegen koken uit een pakje, of eigenlijk koken in het algemeen. Maar toch ga ik een actie starten voor het opnemen van couscous als Knorr Wereldgerecht. Waarom wel Argentijnse Chimichurri en Zuid-Afrikaanse Bobotie en geen couscous? Of is het juist respectvol van Unilever dat ze geen link willen leggen tussen de Arabische wereld en hun onrein klinkende varkensvoer? Nee, volgens mij is dit de enige mogelijkheid om de Hollandse massa te vercouscousen, want liefde gaat door de maag. Zelfs tijdens de nachtrestaurantmaand Ramadan.

Tags: integratie, Knorr Wereldgerechten, Marokkaans

Dit bericht is geplaatst op Thursday, August 27th, 2009 om 10:41 pm en is geplaats in categorie Uncategorized. U kunt reacties op dit bericht volgen met de RSS 2.0 feed. U kunt hier een reactie achterlaten.