Archief voor juni 2009

Komkommersoep en Waakhonden

Maandag, 29 juni 2009

Heeft er nog iemand een goed recept voor een zomerse komkommersoep, want morgen is het zover: de kromme komkommer is terug! Vanaf morgen zijn de Europese regels voor de vorm van komkommers afgeschaft. De regel werd symbool voor Brusselse regelzucht.

Teveel gedetailleerde regeltjes is een slechte zaak, daar is iedereen het wel over eens. Zelden zal je iemand campagne horen voeren voor méér regels uit Brussel. Van links tot rechts roepen alle partijen eendrachtig dat Brussel moet besturen op hoofdlijnen, en zich alleen moet bezig houden met echt Europese vraagstukken. Daar kan natuurlijk geen zinnig mens tegen zijn. Maar over welke Hoofdlijnen hebben we het eigenlijk?

VVD-er Van Baalen wil dat Europa zich alleen met markt en veiligheid bezig houdt. Dennis de Jong van de SP daarentegen vindt de markt geen hoofdlijn, maar een Europees minimumloon wel. Groen Links vindt milieu een hoofdlijn, en vindt dat het landbouwbeleid afgeschaft moet worden, maar het CDA vindt landbouw nu juist weer een hoofdlijn.

Eigenlijk gaat het dus niet om Hoofdlijnen, maar om de politieke kleur van het beleid. Eigenlijk net zoals in Den Haag of in de gemeenteraad.

De meeste pleidooien voor bestuur op hoofdlijnen betekenen eigenlijk: Brussel moet zich niet met ons bemoeien. Maar de felste tegenstanders van “Brusselse Bemoeienis” zijn vaak ook degenen die het gedrag van àndere nationaliteiten tot in het kleinste detail wil vastleggen en controleren. Zij hebben een diepgeworteld wantrouwen tegen niet-Nederlanders, die in hun ogen allemaal fraudeurs en profiteurs zijn. Nederlanders zijn in die visie uiteraard allemaal braaf en betrouwbaar. Beide beelden zijn natuurlijk een karikatuur. Excessieve regelgeving is dus mede een direct gevolg van het wantrouwen.

Maar in de Europese Unie gelden de regels nu eenmaal voor iedereen. Dus als wij zelf geen gedetailleerde regels willen, dan kunnen we ze ook niet aan andere opleggen.

D66 komt uit het ACTAL onderzoek uit de bus als de beste bureaucratiebestrijder met afstand. Wij vragen niet om gedetailleerde regeltjes. Maar D66 pleit wel voor een veel betere handhaving. Want een veel groter probleem dan de regeltjes, is het feit dat de naleving van de echt belangrijke regels in Europa niet goed genoeg kan worden afgedwongen. De nationale regeringen houden niet van pottenkijkers, en er is een soort herenakkoord dat de Lidstaten zich niet met elkaar zullen bemoeien. Maar dat betekent dat bijvoorbeeld de naleving van het Stabiliteitspact, of van de Grondrechten nauwelijks afgedwongen kan worden. De Commissie kan ingrijpen bij niet-naleving van de marktregels, maar handhaven van de Grondrechten of van het Stabiliteitspact is vrijwel onmogelijk. Zo kan een Berlusconi ongehinderd alle regels van de democratie aan zijn laars lappen, kan de CIA onbestraft en met behulp van de Lidstaten de mensenrechten schenden op Europees grondgebied, kijkt de EU machteloos toe hoe de Litouwers anti-homo wetten aannemen en de Roemenen hun corruptiebestrijders de laan uit sturen, en is er geen instantie die de nieuwe regels voor financiële markten effectief kan afdwingen.

D66 wil dat Europa de bevoegdheden krijgt om dit soort zaken effectief aan te pakken. Want als het alleen kan met instemming van alle regeringen, terwijl diezelfde regeringen elkaar de hand boven het hoofd houden, komen we niet verder, en stijgt de ergernis over Europa. Dus niet meer regels, maar wel effectieve toezichthouders met bevoegdheden. Een toezichthouder voor financiele markten, de energiemarkt, telecoms. Een waakhond voor de grondrechten die landen voor de rechter kan slepen. Een toezichthouder voor de privacy en bestrijding van corruptie. Voor D66 is het toverwoord niet “Hoofdlijnen” maar Handhaving!

Gepost door sophie_intveld | No Comments »

---

Emancipatie van staatswege? Volksverheffing in de 21e eeuw

Donderdag, 18 juni 2009

Ook na lezing van het opiniestuk van Wouter Bos in de Volkskrant van gister (17.06.2009) is het me nog volstrekt onduidelijk wat volgens hem de rol van de overheid is in de emancipatie van immigranten en hun nazaten, en nog veel minder duidelijk is wat eigenlijk het doel is van dat overheidsingrijpen.

Bos beweert dat de burger niet op eigen kracht, zonder de overheid kan emanciperen. Maar algemeen kiesrecht, afschaffing van de slavernij, vrouwenkiesrecht, arbeidersrechten, de afschaffing van de rassenwetten in de VS en het einde van de apartheid in Zuid Afrika zijn er gekomen ondanks de staat, niet dank zij de staat. Het verwerven van gelijke rechten en gelijke behandeling is bevochten door sterke interne drijfveren, niet door een emancipatiebeleid van staatswege. Emancipatie is nou typisch de eigen kracht van mensen, niet toevallig een van de uitgangspunten van D66.

Volgens Geert Wilders willen moslims niet zelf emanciperen, en volgens Bos kunnen ze niet zelf emanciperen. Bos is ongelofelijk aanmatigend en beschouwt immigranten als onnozel en zwak. Zo keek de maatschappij vroeger ook aan tegen arbeiders, vrouwen, slaven en zwarte Amerikanen (het is dus Bos zelf die “in oude fouten vervalt”, niet Pechtold). Maar als de recente gebeurtenissen in Iran nou iets aantonen, dan is het wel dat mensen overal in de wereld, dus ook moslims, heel goed zelf kunnen bedenken wat goed voor ze is.

De overheid moet mensen steunen in hun streven naar emancipatie en ontwikkeling. Maar de overheid hoeft niet voor mensen te beslissen hoe ze hun leven moeten inrichten, of wat de morele rolmodellen moeten zijn. Dat kunnen ze heel goed zelf.

De rol van de overheid is te faciliteren en te investeren. Dat betekent dat de overheid moet zorgen voor een onderwijsstelsel dat mensen niet gevangen houdt in achterstand en armoede. De overheid moet zorgen voor gelijke rechten en garant staan voor gelijke behandeling van alle burgers voor de wet. De overheid moeten burgers beschermen tegen onderdrukking, uitbuiting en discriminatie. De overheid moet zorgen dat zoveel mogelijk mensen deel kunnen nemen aan de arbeidsmarkt, want werk en eigen inkomen is de sleutel tot vrijheid, onafhankelijkheid en ontwikkeling. Dat gold voor de emancipatie van vrouwen, slaven en arbeiders. Onderwijs, werk, ontwikkeling en grondrechten zijn de sleutel tot een samenleving waar iedereen participeert. Ik vind het nogal vreemd dat Bos daar zo denigrerend over doet, want D66 heeft op al deze terreinen een uitgebreide visie, terwijl de PvdA van Bos in de coalitie van Samen Stagneren zit.

De overheid zorgt daarnaast voor openbare orde en veiligheid. Dus wangedrag, wat ook de achtergrond daarvan is, wordt volgens de geldende wetten bestraft. (en in een rechtsstaat is iedereen gelijk voor de wet. Wilders breekt met zijn voorstellen dus definitief met de rechtsstaat).

De staat kan zich dus bemoeien met het gedrag van mensen, voorzover het maatschappelijk gevolgen heeft. Daarbij is elk mens een uniek individu. Bos benadert mensen alleen als onderdeeltje van een collectief, als exponent van een culturele of religieuze groep. We hoeven niet blind te zijn voor culturele factoren bij onwenselijk gedrag, maar we moeten ons er evenmin op blind staren. (terzijde: statistisch gezien is de correlatie tussen geslacht en wangedrag sterker dan die tussen cultuur en wangedrag). En zo zijn er nog meer factoren te bedenken die een negatieve invloed kunnen hebben op gedrag. Kúnnen hebben. Maar ondanks al die factoren moet elk mens individueel beoordeeld worden, op zijn of haar eigen gedrag. Tegenwoordig hebben opvallend veel succesvolle schrijvers en artiesten een allochtone achtergrond. Net als steeds meer ondernemers en politici. Zij krijgen – terecht – waardering voor hun individuele prestaties. Hun succes wordt niet toegeschreven aan hun Marokkaanse achtergrond.

Integratie gaat niet vanzelf. Dat klopt. Maar integratie is een proces van individuen die langzaam inpassen in hun omgeving. Daar is tijd voor nodig. Soms gaan er generaties overheen. Maar het kan alleen worden gedaan door mensen, op eigen kracht. En daar mogen we best meer vertrouwen in hebben.

Gepost door sophie_intveld | No Comments »

---

Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap anno 2009: lippendienst niet genoeg

Zaterdag, 13 juni 2009

In de afgelopen vijf jaar was het Europees Parlement de kampioen van de burgerrechten en individuele vrijheden. Of het nu ging om de homorechten, condooms tegen Aids, bescherming van privacy of het aan de kaak stellen van ontvoering en marteling door de CIA: het Europees Parlement liep voorop. Maar de nieuwe rechtse meerderheid en de loslopende extreem-rechtse parlementariërs van divers pluimage in het nieuw gekozen Europees Parlement gaat het veel moeilijker worden om voor deze zaken op te komen. De Broederschap is vervangen door de Mannenbroeders, en Vrijheid en Gelijkheid dreigen in de ijskast terecht te komen.

Des te belangrijker dus om stevig en publiekelijk stelling te nemen. Halfhartige lippendienst, zwijgende steun is niet meer genoeg. Vrijheid en Gelijkheid zijn de laatste jaren ook door progressieve partijen opgeofferd aan een licht Eurosceptisch discours, populistische praatjes bedoeld om de kiezer te lokken. “Minder Europa” en “Eurokritisch’ klinkt leuk voor de bühne. Maar een partij die niet bereid is om Europa de middelen te geven om discriminatie en schending van burgerrechten te bestrijden, moet geen krokodillentranen huilen over homohaat en criminaliseren van abortus in Litouwen, beknotten van de vrije pers in Italië, moord op transgendermensen in Turkije, discriminatie van Roma in Bulgarije, geheime CIA gevangenissen in Polen of de onbeperkte opslag van privé-gegevens door overheden in zo’n beetje alle EU landen.

Maar als alle progressieve politici, nationaal en Europees, eensgezind en vastbesloten opkomen voor Vrijheid en Gelijkheid, dan hoeven de komende vijf jaren geen stilstand te betekenen.

Er staan veel belangrijke zaken op de agenda, om te beginnen de omstreden Anti-Discriminatie Richtlijn. De komende zes maanden Zweeds EU Voorzitterschap zijn de beste kans om een aanvaardbaar resultaat te behalen. Veel Lidstaten willen de Richtlijn volledig uitkleden of helemaal van tafel krijgen. Het Europees Parlement heeft zich in april j.l. uitgesproken over de ontwerp-Richtlijn. Het is nu aan progressieve politici in de nationale parlementen om zich hard te maken voor een EU discriminatieverbod zonder uitzonderingen en ontsnappingsclausules. In de Tweede Kamer hebben D66 en Groen Links altijd pal gestaan voor de Anti-Discriminatierichtlijn. Ik hoop dat PvdA en SP hun formalistische aarzelingen over “subsidiariteit” laten varen, en voluit gaan voor een volwaardige Richtlijn.

Ook moet het nieuwe Europees Parlement de druk opvoeren op de nieuwe Europese Commissie om Europese wetten inzake vrijheid en gelijkheid beter te handhaven. De Europese Commissie handhaaft uiterst strikt alle marktwetten en milieuregels, maar als het aankomt op anti-discriminatiewetten of regels van de democratische rechtsstaat, kijkt ze beschroomd weg. Ik reken op de steun van alle progressieve partijen om de Commissie op deze thema’s geen seconde rust te gunnen!

En waar staat de PVV, die in Nederland de mond vol heeft over vrijheid van meningsuiting en op de bres wil gaan voor homorechten? Gelden de principes van de PVV ook in Europa? Of staat de PVV aan de zijde van de Christen Democraten die een Europees verbod op Godslastering willen, en die alles in het werk stellen om homorechten te ondermijnen? Staat de PVV aan de kant van de fractie van CDA en Berlusconi, als het gaat om de schandelijke inperking van de persvrijheid in Italië?

We gaan het de komende jaren zien. Maar meer dan ooit te voren moeten Europarlementariers en nationale politici kiezen waar ze staan. Elke stem telt.

P.s.: Merkwaardig overigens: terwijl heel Europa stond te juichen toen de VS op 6 novermber 2008 een ruk naar links maakten, maakt Europa zelf een half jaar later een ruk naar rechts.

Gepost door admin | No Comments »

---

Nieuw EP: pak slaag voor socialisten, rechts-nationalistische fractie-lozen derde macht

Maandag, 8 juni 2009

De Europese politiek gaat spannend worden de komende jaren. De knusse consensus politiek is uit, politiek van scherpe politieke tegenstellingen is in.De samenstelling van het nieuw gekozen Europees Parlement begint langzaam zichtbaar te worden. Er zullen nog een paar kleine correcties en verschuivingen plaats vinden, maar de grote lijnen zijn duidelijk. Het meest opvallend is dat de kiezer de socialisten een ongelofelijke afstraffing heeft gegeven. Door de economische crisis heerste er het afgelopen jaar een fikse anti-markt stemming, en de socialisten hadden het kapitalisme al dood verklaard. Kennelijk denkt de kiezer daar heel anders over.

Daarnaast is er een grote groep zwevende Europarlementariërs, voor het overgrote deel (extreem) rechts, nationalistisch en Eurosceptisch. De groep fractie-lozen is gegroeid tot bijna 90, en daarmee feitelijk de derde macht in het Europees Parlement. Daarnaast lijkt de oude fractie van Eurosceptici (IND-DEM geheten) niet langer de drempel voor fractievorming te halen, dus die zal verdwijnen en de leden zullen een nieuw heenkomen zoeken. SGP/CU zaten in deze fractie, maar ze lonkten al langer naar de Christen Democraten. Tenslotte is er de vraag of de Britse Conservatieven bij hun besluit blijven om uit de fractie van de Christen Democraten te stappen en een nieuwe Eurosceptische fractie te vormen. Zo’n fractie lijkt nu meer kans te hebben, although aan de andere kant de meeste Tory parlementariërs gematigd zijn, en weinig zullen voelen voor de extreem rechtse, xenofobe standpunten van veel van de fractie-lozen.

Overigens zou het vertrek van de Tories de dominantie van de Christen Democratische fractie ietwat beperken. De Christen Democratische EVP fractie is ongeveer op gelijk niveau gebleven. Mijn eigen Liberale ALDE fractie verliest iets: van 12,7% naar 11,3% van het totale EP. Het grootste verlies is voor de Polen. Ook verliezen we een paar Litouwers en een aantal Fransen. De overige partijen blijven ongeveer op gelijk niveau. De Britse LibDems houden er 11, D66 en de FDP groeien. Een van onze Zweedse Liberale zusterpartijen groeit ook. We krijgen er 5-7 leden van de lijst van Di Pietro (de maffiajager) erbij. De Liberalen houden min of meer dezelfde positie tussen de fracties.

De Groene fractie is iets gegroeid, vooral dank zij de groei van de Franse Groenen van Daniel Cohn Bendit, de flamboyante leider van de studentenopstand in Parijs in 1968. Hiermee wordt de stem van de Eurosceptische Britse en Scandinavische Groenen minder dominant.

De vraag is wat dit allemaal gaat betekenen voor de Europese politiek. Ik vermoed dat er minder wollige compromissen en deals gesloten gaan worden tussen Christen Democraten en Socialisten, omdat de socialisten zich scherper willen profileren. Daarnaast zal de fractiecohesie vermoedelijk toenemen. Vooral op kwesties van individuele vrijheden en burgerrechten zullen de centrum-linkse partijen (Liberalen, socialisten, groenen) grote stemdiscipline moeten tonen. Het is volstrekt onduidelijk waar de fractie-lozen staan. Sommigen zijn extreem-rechts en Eurosceptisch, maar op individuele vrijheden juist weer progressief. De fractie-lozen zijn op dit punt een nogal onvoorspelbare factor. Ook op economische thema’s zijn sommige Eurosceptici uitgesproken voorstanders van de vrije markt, terwijl sommige extreem rechtsen op economische thema’s juist uiterst linkse opvattingen hebben. Op Justitie en Binnenlandse Zaken zijn de meesten uiterst rechts. De PVV en consorten kunnen zich niet, zoals ze in gedachten hadden, comfortabel in het Europese pluche nestelen en af en toe eens iets roepen. Hun stemgedrag wordt in detail geregistreerd zodat voor de burger zichtbaar wordt waar ze nu echt voor staan.

Gepost door admin | No Comments »

---

De Toekomst, Dag 1

Vrijdag, 5 juni 2009

Ik wil vanaf deze plaats alle kiezers van D66 van harte danken voor het vertrouwen dat ze in ons hebben gesteld. D66 staat er weer, met de beste uitslag in 15 jaar ! In veel steden, waaronder Amsterdam, Utrecht, Arnhem en Haarlem, is D66 zelfs de grootste partij geworden. Met een positieve boodschap van ambitie, zelfvertrouwen en optimisme wist D66 bijna een half miljoen kiezers te inspireren. Een half miljoen Nederlanders die mee willen doen, die zelf vorm willen geven aan de wereld en aan de toekomst. D66 heeft van een half miljoen kiezers een krachtig mandaat gekregen om de komende vijf jaar te werken aan een sterk Europa, aan een dynamische duurzame economie, aan een Europa met open grenzen, aan een Europa van waarden, een Europa dat met één stem spreekt in de wereld.Aan de andere kant van het spectrum won ook de boodschap van angst en nationalisme. Nog veel mensen voelen zich bedreigd door Europa, en ze hebben het gevoel dat alle slechte dingen van buitenaf komen. Maar in plaats van oplossingen en plannen aan te dragen, geven SP en PVV de schuld aan Europa, immigranten, kapitalisten, de globalisering, de elite, Amerika, Bulgarije en Roemenie. Ze beloven hun kiezers dat de wereld beter wordt door de ramen en deuren te sluiten, door ons te isoleren en af te keren van de werkelijkheid. Maar cynisme, angst en het aanwakkeren van haat hebben nog nooit in de geschiedenis tot iets goeds geleid.

In de komende vijf jaar zal D66 geen gelegenheid voorbij laten gaan om de discussie te zoeken, en aan te tonen dat grote dingen tot stand komen door ambitie, durf en zelfvertrouwen. In de afgelopen jaren, en zeker ook in de laatste campagnemaand, heb ik zo ontzettend veel mensen ontmoet die met grote inzet en passie hun dromen en doelen najagen, en fantastische dingen tot stand brengen. Grote dingen en kleine dingen, maar altijd creatief, innovatief, ondernemend. D66 wil de komende jaren al dat talent en enthousiasme mobiliseren. Iedereen kan op zijn eigen manier mee bouwen en mee vorm geven aan Europa. Want Europa is van óns!

Met de nieuwe, versterkte D66 delegatie in het Europees Parlement, en met de steun van duizenden leden, gaan we de komende vijf jaar hard aan de slag om met uw stem de D66 doelen te verwezenlijken!

Gepost door admin | No Comments »

---

Linkse solidariteit anno 2009: herintroductie van de 3e klasse voor arme mensen

Maandag, 1 juni 2009

Zwakkeren in de samenleving konden in vroeger tijden rekenen op de zorg van linkse partijen. Maar de reputatie van solidariteit is zo langzamerhand aan herziening toe. Want mensen met een laag inkomen die graag een autootje rijden, of die de beste zorg willen hebben, hoeven niet te rekenen op Groen Links en de SP.De milieumaatregelen van Groen Links om het gebruik van schone auto’s te bevorderen treffen vooral de mensen met lage inkomens, zo blijkt uit een interview met Judith Sargentini in het blad Autoweek. Mensen met lage inkomens kunnen zich geen nieuwe, schonere auto veroorloven, en moeten dus hogere heffingen betalen, en de optie van een nog duurdere electrische auto is voor hen helemaal uitgesloten. Helaas pindakaas voor arme mensen, vindt Judith Sargentini: arme mensen kunnen heel goed met de bus!

Wie specialistische zorg nodig heeft, op een wachtlijst staat voor een behandeling, of in een grensgebied woont, kan maar beter niet rekenen op de steun van de SP. Mensen met eigen geld kunnen natuurlijk wanneer ze maar willen zorg of medische behandelingen in het buitenland halen. Wie afhankelijk is van een zorgverzekeraar (zoals de meesten van ons) krijgt slechts mondjesmaat en met de grootste moeite een behandeling in een ander EU land vergoed. D66 vindt dat alle patiënten recht hebben op vergoeding van hun behandeling door de zorgverzekeraar, ook als die behandeling in een ander EU land plaats vindt. Maar SP, Groen Links en PvdA willen dat recht tot een minimum beperken, en laten de keuze niet aan de patiënt, maar aan de overheid en de zorgverzekeraar. Zoals zo vaak telt bij de linkse partijen het belang van het systeem zwaarder dan het belang van de mens (in casu de patiënt). Bij de linkse partijen heeft de patiënt zonder geld gewoon pech, en moet lekker op een Nederlandse wachtlijst blijven staan, of de noodzakelijke behandeling aan z’n neus voorbij laten gaan.

Ook op andere terreinen is de linkse solidariteit sleets geworden. Zo lijkt het wel heel sociaal om het bestrijden van de economische crisis te financieren met oplopende staatsschulden en een gapend gat in de begroting, maar de factuur wordt linea recta doorgestuurd naar toekomstige generaties. Niet erg solidair met jongeren dus.

De sociaal-democraten ondermijnden ook het voorstel voor een Blue Card, voor legale arbeidsimmigratie. Een van de argumenten: het zou leiden tot een brain drain uit ontwikkelingslanden. Dat mag zo zijn, maar kennelijk vindt Links het beter dat arme mensen allemaal even arm blijven in hun arme landen, dan dat ze een paar jaar elders gaan werken, om dan hun verdiende geld en kennis mee terug te nemen naar het land van herkomst. Links vindt het kennelijk beter dat die brains in gammele bootjes stappen om meer dood dan levend in Europa illegaal aan de slag te gaan in mensonterende omstandigheden. D66 vindt het meer solidair om mensen een legale kans te geven op verbetering van hun lot, als we tegelijkertijd arme landen helpen zich te ontwikkelen en onze markten openen voor hun producten en diensten.

Waar links vroeger stond voor solidariteit van sterken met zwakkeren, staat het anno 2009 voor bescherming van insiders ten koste van outsiders, bescherming van het systeem ten koste van de mens. Solidariteit is niet meer wat het geweest is.

Gepost door admin | No Comments »