Archief mei 2009

Quo vadis VVD?

Woensdag, 27 mei, 2009

De jongste voorstellen van Mark Rutte, om haatzaaien niet langer strafbaar te stellen, doen niet alleen in Den Haag de wenkbrauwen fronsen. De vraag dringt zich steeds meer op of de VVD van Mark Rutte en Hans van Baalen in de familie van de Europese Liberalen nog wel op zijn plek zit.

Politieke partijen zijn geen statische blokken. Veel partijen beleven in de loop van de tijd een geleidelijke verschuiving van koers en van electoraat. Als de interne verschillen te groot worden leidt dat soms tot afsplitsingen, zoals Verdonk en Wilders die aan de rechterkant uit de VVD zijn gevallen. In de Europese politieke partijen is dat niet anders, ook daar treden geregeld verschuivingen op. Zo hebben de Europese Liberalen in het verleden gebroken met partijen of afsplitsingen daarvan die naar ultra-rechts afgleden, zoals Orban en Haider. Tegelijkertijd heeft de Liberale fractie in het Europees Parlement (ALDE: Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa) nieuwe leden opgenomen op de centrum-linkse flank, vooral partijen die zich niet meer konden vinden in de Eurosceptische, rechts koers van hun eigen fractie.

In de loop van de jaren heeft de ALDE steeds meer een progressief liberaal profiel gekregen. De dominantie van de rechterflank van de ALDE is ancient history. ALDE is de meest uitgesproken pro-Europese fractie (het “voor” in de naam is geen toevallige keuze). ALDE is sterk voorstander van het Verdrag van Lissabon (en zijn voorganger, de Grondwet). ALDE was de meest uitgesproken voorstander van uitbreiding van de EU, en van het openen van de grenzen voor werknemers uit nieuwe Lidstaten. De ALDE is de leidende fractie op mensenrechten, leidend in de roep om sluiting van Guantanamo Bay en om opheldering over de illegale CIA activiteiten in Europa, leidend in het initiatief voor een moratorium op de doodstraf in de VN. De ALDE was ook leidend in de verdediging van de burgerrechten en de rechtsstaat in de strijd tegen terreur en misdaad. ALDE staat voor een groen en sociaal Europa. ALDE was een van de drijvende krachten achter de Anti-Discriminatierichtlijn. En ook in de Europese Commissie zijn er, naast Neelie Kroes, liberale Euro-Commissarissen als Olli Rehn voor uitbreiding, Louis Michel voor ontwikkelingssamenwerking en Androula Vassiliou voor volksgezondheid. De ALDE lijn sluit dus naadloos aan bij het D66 programma, en de VVD in het Europees Parlement heeft de afgelopen jaren ook probleemloos deze lijn gevolgd.

Maar als ik luister naar de Lijsttrekker van de VVD, Hans van Baalen, vraag ik me steeds vaker af wat hij eigenlijk nog te zoeken heeft in de ALDE fractie. Veel leden van de ALDE fractie zouden geschokt zijn als ze Van Baalen’s rechste, Eurosceptische standpunten horen: een moratorium op uitbreiding, doodstraf moet wel kunnen, Guantanamo is “spic en span”. Van Baalen heeft niks op met een sociaal en groen Europa (Europa moet zich alleen met economie en veiligheid bezig houden, vindt hij). Voor de VVD hoeft het Verdrag van Lissabon ook niet. De Tweede Kamerfractie van de VVD was aanvankelijk tegen de anti-discriminatierichtlijn, en woordvoerder Fred Teeven kiepert gretig alle burgerrechten en privacy overboord om boeven te vangen. En terwijl mijn VVD collega Jeanine Hennis ijverde voor een humaan asielbeleid en een Blue Card, wilde de VVD in Den Haag juist hard en een restrictief beleid. Het nationalisme van de VVD valt binnen de ALDE volkomen uit de toon. En de recente voorstellen van Mark Rutte hebben met liberale waarden weinig meer van doen.

Onder Van Baalen wordt de VVD in Europa een soort PVV light (lijsttrekker Barry Madlener wordt niet voor niets ongerust over de politieke nabijheid van Hans van Baalen). De VVD heeft zich nu naar de uiterste rechterflank van de ALDE gemanoeuvreerd. De vraag is of de VVD nog bij de liberale familie wil horen, of dat ze definitief richting conservatieven gaan.

VVD, Quo vadis?……

Gepost door admin | No Comments »

---

Domweg hysterisch gelukkig in de Dapperstraat

Zaterdag, 23 mei, 2009

In een debat met jonge rijksambtenaren kreeg ik een eigenaardige kwalificatie opgeplakt. VVD nr 9, Ferdi de Lange (een olijke understudy van Hans van Baalen, van wie hij kennelijk ook een pak had geleend) meende mij efficiënt af te serveren door te stellen dat ik “hysterisch gelukkig” word van Europa. Hij blikte zelfvoldaan de zaal in na zijn opmerking.

Ik vond het wel vermakelijk. Deze jongeman stelde zich in de traditie van Freud et al, die vrouwen met een gebrek aan onderdanigheid als psychiatrisch geval zag, lijdend aan de typische vrouwenkwaal “hysterie”. Niks nieuws onder de zon. In de middeleeuwen werden vrouwen met eigen opvattingen als heks op de brandstapel gezet.

Maar kern van de kwestie: is Nr 9 erin geslaagd mij te beledigen? Is het verkeerd om “hysterisch gelukkig” te zijn over Europa? Ik denk dat er op de wereld miljoenen mensen zijn die inderdaad, en met reden, hysterisch gelukkig zouden zijn als ze op zo’n fijne plek zouden leven als wij in Europa.

Er kan veel verbeterd worden aan Europa: minder bureaucratie, meer transparantie en democratie, minder onregelmatigheden bij het besteden van de fondsen, Straatsburg en het landbouwbeleid afschaffen, en zo zijn er nog wel een paar minpunten te bedenken. Maar dit alles is niet onoplosbaar. Aan de pluskant staat daar tegenover dat we er als Europanen in geslaagd zijn in 60 jaar tijd een continent te scheppen waar 490 miljoen mensen niet meer hoeven te vrezen voor oorlog, vervolging of hongersnood. Een continent waar mensen in vrijheid leven, en waar iedereen gelijk is voor de wet. Een continent dat in 60 jaar een enorme welvaartsgroei zag, een stijging van de levensstandaard, van de levensverwachting, van de volksgezondheid, van het opleidingsniveau.

Als ik een Zimbabwaan was, of een Senegalese visser, of een vrouw in Saoudie Arabie of Somalie, of een Noord Koreaan, of een kind uit de laagste kaste in India, of de sloppenwijken in Zuid Amerika, dan zou ik inderdaad hysterisch gelukkig zijn om in Europese omstandigheden te kunnen leven.

De VVD roept voortdurend om grenzen aan Europa, minder Europa. D66 denkt meer in termen van grenzen verleggen. Als we onze somberheid en angsten nu eens afschudden, en de karikaturen van andere landen en culturen het raam uit gooien, en met ambitie en inzet aan de slag gaan. We hebben met elkaar als Europeanen zo ongelofelijk veel in onze mars. We kunnen van Europa de sterkste economie ter wereld maken, en koploper milieutechnologie. We kunnen armoede en achterstanden in Europa bestrijden. Corruptie en misdaad terugdringen. Discriminatie en intolerantie tegengaan. Europa kan in andere delen van de wereld helpen voorspoed, vrede en mensenrechten te brengen. Europa kan zo verschrikkelijk veel. (en misschien ook wel Straatsburg afschaffen, op een dag)

Terwijl de VVD en anderen roepen om “een tandje minder”, “grenzen stellen” of kortweg “grenzen dicht” draait de rest van de wereld onverstoorbaar verder, zich van Europa’s identiteitscrisis weinig aantrekkend. Europa zit te navelstaren en prevelt iets over duurzaamheid en de toekomst, terwijl China en de VS ons links en rechts voorbij streven met plannen voor electrische auto’s en gloednieuwe milieutechnologie. Boeven verkneukelen zich over het verdeelde Europa. De economische crisis vreet verder aan onze welvaart.

Onze kansen liggen in Europa, we hoeven ze alleen maar te grijpen. Ik hoop dat Europa de somberheid en lethargie gaat afschudden, en met dezelfde kracht en visie waarmee we tot hier zijn gekomen, gaat bouwen aan de toekomst. Van die gedachte word ik nou hysterisch gelukkig!

Gepost door admin | No Comments »

---

Transparant of doorzichtige truc?

Vrijdag, 22 mei, 2009

Het Europees Parlement is een buitengewoon open en toegankelijk huis van de democratie. Europarlementariërs kunnen heel makkelijk benaderd worden door burgers, maatschappelijke organisaties en bedrijven. Niet alleen kunnen de zitting worden bijgewoond of live gevolgd op het internet, Europarlementariërs trekken een aantal dagen per week rond in hun kiesdistricten, en ontvangen jaarlijks honderden bezoekers in Brussel en Straatsburg. Via e-mail en telefoon kan je eenvoudig en direct contact maken met een Europarlementariër. Wie wel eens heeft geprobeerd een Amerikaanse senator of congressman te bereiken weet dat de laagdrempeligheid van het Europees Parlement lang niet overal bestaat. Die rechtstreekse contacten met burgers en organisaties zijn van wezenlijk belang voor ons werk. Om een standpunt te bepalen wil ik zoveel mogelijk kanten van de zaak horen. De vele vertegenwoordigers van bedrijven en allerlei maatschappelijke organisaties in Brussel spelen daarin een heel nuttige rol.

Laat ik eens uitleggen hoe dat werkt in de praktijk: over kwesties als privacy en het gebruik van persoonsgegevens heb ik gesprekken met o.a. Google, Microsoft, Phorm, KLM, Schiphol, Heathrow, de Association of European Airlines, de Europese toezichthouder bescherming persoonsgegevens, de Britse, Franse, Duitse, Italiaanse en Nederlandse toezichthouders, Privacy International, Statewatch, Electronic Frontier Foundation, de American Civil Liberties Union, Universiteiten en onderzoekers, TNO, het Rathenau Instituut, de Amerikaanse en Britse veiligheidsdiensten en douane, de Europese Commissie, de Europese Consumentenorganisatie BEUC, en nog talloze anderen.

Voor alle onderwerpen ga ik op deze wijze te werk. Voor de Chemicaliën Richtlijn sprak ik met de chemische industrie, de milieuorganisaties, de dierenrechtenorganisaties, het MKB, enzovoort.

Ik maak gebruik van ontelbare schriftelijke bronnen, en mails van burgers, en petities. SP Lijsttrekker Dennis de Jong zou er misschien schande van spreken dat ik ook met Het Groot Kapitaal als Google, KLM of een farmaceutisch bedrijf praat, maar voor mij zijn ze een onmisbare schakel in het proces, en bovendien belanghebbenden die het recht hebben om gehoord te worden door de volksvertegenwoordiging.

Als Europarlementariër word ik natuurlijk steeds benaderd door allerlei belangenorganisaties. In de afgelopen jaren heeft (in tegenstelling tot wat de SP en PvdA beweren) Europa veel wetgeving aangenomen om de financiële sector te reguleren. Als lid van de parlementaire commissie Economische en Monetaire Zaken zou ik mijn plicht verzaken als ik niet met deze sector zou spreken.

Uiteraard moet het inzichtelijk zijn wie in Brussel proberen invloed uit te oefenen. Daartoe is een register van lobbyisten opgezet. Het is belangrijk om ook te weten of een lobbyist een derde partij vertegenwoordigt, en welke financiële belangen er zijn. Overigens is er op EU niveau geen sprake van financiële belangen in de zin van partijfinanciering of sponsoring, zoals in de VS of het Verenigd Koninkrijk (dat hoeft niet altijd sponsoring door een bedrijf te zijn: zo is de Britse Labour Party afhankelijk van de bijdragen van de vakbonden). Ook een lobby als die van het Vaticaan (de Conferentie van Bisschoppen) is ongelofelijk machtig in Brussel, ook al is er geen enkel financieel belang.

Maar SP Lijsttrekker Dennis de Jong volhardt in zijn pogingen om mij duistere deals met de financiële sector in de schoenen te schuiven.

Nu heeft hij alle lijsttrekkers gevraagd een verklaring te ondertekenen dat we geen contacten zullen hebben met lobbyisten die zich nog niet hebben ingeschreven in het register van de Europese Commissie ( https://webgate.ec.europa.eu/transparency/regrin/welcome.do ). Die verklaring teken ik niet. Veel van mijn gesprekspartners zijn nog niet ingeschreven (zou ik ze wel aanbevelen!), zoals bijvoorbeeld organisaties voor mensenrechten of gelijke behandeling. Ik ijver al jaren voor meer transparantie en openbaarheid, maar niet als doorzichtige campagnetruc.

Misschien dat Dennis de Jong eerst zijn eigen SP collega’s moet vragen zijn brief te tekenen. De lobby organisatie waar SP kandidaat nr 3, Nicole van Gemert, voor werkt is niet terug te vinden in het register van de Europese Commissie. Volgens de SP-standaard mag ik dus met haar niet praten tijdens de campagne, noch als ze straks wellicht gekozen is….

Ik bepaal al jaren in alle onafhankelijkheid mijn standpunt, en ben daar volstrekt transparant over. Ik laat me door niemand ringeloren. Niet door lobbyisten, en niet door de SP.

Gepost door admin | No Comments »

---

JPB over verantwoordelijke burger: er staat niet wat er staat

Woensdag, 20 mei, 2009

Minister President Balkenende houdt in de NRC een warm betoog voor de verantwoordelijke burger en de noodzaak van de vrije markt. Zijn betoog is me als D66er uit het hart gegrepen. Ik wilde hem een D66 T-shirt “Eigenlijk ben ik een D66er” schenken, maar helaas stel ik vast dat de daden van het CDA en van dit Kabinet niet aansluiten bij de woorden van Balkenende. D66 is bij uitstek de partij die opkomt voor de vrije en verantwoordelijke burger. D66 gelooft in de kracht van mensen: mensen kunnen en willen heel veel dingen zelf doen, alleen of in samenwerking, en soms met een beetje steun (volgens het motto van Montessori: “Leer mij het zelf doen”). Maar de mooie woorden van Balkenende klinken hol tegen de achtergrond van het meest bemoeizuchtige, betuttelende en autoritaire Kabinet sinds decennia. Het Kabinet bemoeit zich met zo’n beetje elk aspect van het persoonlijk leven: ons sexleven, onze eetgewoontes, de opvoeding van onze kinderen en of we wel eens een sigaret of jointje roken. De overheid houdt ons dag en nacht in de smiezen met camera’s, microfoons en op internet, en graaft in de kleinste details van ons privé leven. We worden overspoeld met regels en regeltjes, geboden en verboden. Alle eigen initiatief wordt de burger uit handen genomen, alle risico’s en onvoorspelbaarheden uitgebannen en in regels ingekaderd. Zelfbeheersing wordt een overbodige vaardigheid, want de overheid zorgt ervoor dat we aan geen enkele verleiding meer bloot komen te staan. We hoeven geen verantwoordelijkheid meer te nemen voor ons eigen (wan)gedrag, want de overheid stuurt en bestraft. Ons schoolsysteem ontmoedigt sociale mobiliteit, zodat persoonlijke inzet nauwelijks iets oplevert. De Europese Christendemocraten, waar het CDA toe behoort, vinden bovendien dat ook de moraliteit van bovenaf bepaald moeten worden (door de kerk, wel te verstaan). Daarom heeft deze partij een Europees Ethisch Reveil gelanceerd.

Zo’n klimaat kweekt passieve, onzelfstandige en calculerende burgers, en juist niet ondernemende, actieve burgers, die verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en voor de samenleving. D66 geeft burgers juist zo veel mogelijk de ruimte. Niet alleen in de zin van individuele vrijheid in het privéleven, maar ook vrijheid om te ondernemen. D66 is niet voor niets als beste bureaucratiebestrijder uit de bus gekomen in het onderzoek van ACTAL.

Ik steun ook van harte Mijnheer Balkenende’s pleidooi voor een vrije markt, met eerlijke concurrentie en open grenzen. Het Europese sociale markt model heeft ons veel welvaart en welzijn gebracht (ook al moet er in deze tijden van crisis flink bijgestuurd worden om de regels te laten aansluiten bij de realiteit van een mondiale economie). Maar Balkenende legt dit volledig in handen van de sociale partners. Nu spelen werkgevers en werknemers natuurlijk een sleutelrol in beleid voor economie en arbeidsmarkt, maar uiteindelijk zijn FNV en VNO geen volksvertegenwoordiging maar (overigens zeer legitieme) belangenbehartigers. De organisatiegraad van vakbonden in Nederland ligt rond de 25% van de werknemers, en kan dus niet voor de bevolking als geheel spreken. De achterban van de vakbonden is ook niet representatief voor de Nederlandse bevolking. Opvallend detail: in deze campagnetijd neemt de belangstelling voor de Europese Verkiezingen toe, maar FNV en VNO slagen er – tegen de trend in – niet in om hun achterban te interesseren voor campagnedebatten.

Een sterke markt vraagt om een sterke overheid en heldere regelgeving. Een sterke overheid vraagt om sterk democratisch toezicht door de gekozen volksvertegenwoordiging. In Nederland hoort beleid maken niet in achterkamertjes en polders thuis, maar in de openbaarheid in de Tweede Kamer. Als er – zoals D66 bepleit – een sterker Europees economisch beleid komt, dan moet dat niet worden uitonderhandeld in het Economische en Sociaal Comité (een soort Europese polder), maar in het Europees Parlement, daar waar democratische besluitvorming thuis hoort!

1. http://www.nrc.nl#/article2246502.ece/Sterker_uit_de_crisis_met_Rijndeltamodel_

Gepost door admin | No Comments »

---

Sociaal: Members only?

Dinsdag, 19 mei, 2009

Een willekeurige greep uit sociale maatregelen van de EU: Gelijke beloning voor mannen en vrouwen, pensioenreparatie voor vrouwen, werktijdenregeling, zwangerschapsverlof en borstvoedingspauze, rechten van uitzendkrachten en part timers, veiligheid en gezondheid op het werk (bijvoorbeeld bescherming van kappers en drukkers tegen schadelijke chemicaliën), subsidies voor scholing en werkgelegenheid, Europese targets voor een groter aanbod van kinderopvang, en natuurlijk de werknemersrechten vastgelegd in het Europese Handvest van de Grondrechten. Ik ben altijd verbaasd als ik partijen hoor zeggen dat Europa geen sociaal gezicht heeft of dat Europese eenwording leidt tot een race to the bottom. Europa heeft de situatie van werkende mensen sterk verbeterd in de afgelopen decennia, ook in Nederland. De Europese samenwerking heeft het niveau van sociale bescherming en de levensstandaard juist enorm omhoog gestuwd. De interne markt heeft met open grenzen en regels voor eerlijke concurrentie geleid tot economische groei en veel nieuwe banen.

Vanavond gaan de lijsttrekkers in debat op uitnodiging van de vakbonden over “11 wegen naar een sociaal Europa”. De opening wordt verricht door Agnes Jongerius (die blijkens haar PvdA stemadvies vindt dat er maar één weg is naar een sociaal Europa, niet 11).

De 11 wegen van de FNV leiden vooral terug in de tijd. Maatregelen die vooral insiders beschermen tegen outsiders zijn wat D66 betreft weinig sociaal. Het meest merkwaardige voorstel uit het 11 punten plan is om de rechten van vakbonden te stellen boven het fundamenteel recht op vrij verkeer voor àlle burgers. Op die manier kunnen alle organisaties wel voorstellen dat hun aanhang extra privileges krijgt. Het Vaticaan, de ANWB, Milieudefensie of VNO-NCW willen vast ook wel dat hun eigen belangen zwaarder wegen dan die van niet leden.

De vakbonden vervullen een vitale rol in onze democratie en in de behartiging van rechten van werknemers. Maar met een organisatiegraad van circa 25% spreekt de FNV niet namens alle burgers. Zo zijn er inmiddels een miljoen zzp-ers, waarvan er velen uit noodzaak zelfstandig zijn geworden, omdat ze door rigide arbeidsmarktregels en hoge arbeidskosten niet meer in loondienst kunnen werken.

Ons Europese model is gebaseerd op solidariteit en sociale bescherming. Maar de arbeidsmarkt van de 21e eeuw vraagt om heel andere oplossingen dan die van de vorige eeuw. De FNV roept op tot meer rigide regels, waarmee vooral de insiders worden beschermd, ten kosten van outsiders. Ook is er de roep om nog meer geld in de economie te pompen, ook al loopt de staatsschuld daarmee razendsnel op, ten laste van toekomstige generaties. D66 zou al die miljarden liever in onderwijs en innovatie steken, dan in het overeind houden van kwakkelende industrieën.

Onderwerpen te over voor een lijsttrekkersdebat in deze tijden van economische crisis. Het brengt in elk geval de politieke verschillen helder aan het licht, zodat er in het stemhokje wat te kiezen valt.

Ongetwijfeld komt Thijs Berman weer met de PvdA meezinger “De Liberalen hebben tegen Europees Toezicht gestemd”. Berman weet heel goed dat het niet waar is, maar onder het motto “in tijden van oorlog en campagne zijn alle middelen geoorloofd” blijft hij het herhalen in de hoop dat hij op z’n mooie blauwe ogen wordt geloofd, en dat niemand de moeite neemt om het even na te kijken.

(Maar ach, het is campagne en ook andere partijen worden nerveus van een sterk D66. Waar Berman de aanval kiest met onwaarheden, zoekt Hans van Baalen het in brallerig, badinerend macho gedrag. Wim van der Camp vervalt in grappen en grollen en lawaaierige gadgets. Het zijn net jongetjes op het schoolplein: klieren en pesten en uitsloven voor de aandacht van de meisjes).

Het wordt vast een mooi debat!

Gepost door admin | No Comments »

---

Beam me up Mr Van Baalen

Donderdag, 14 mei, 2009

In zijn weblog in Trouw van 13 mei, vergeleek Hans “Captain Kirk” van Baalen het Europees Parlement met een ruimteschip, ver verwijderd van de gewone mensen. Ik denk dat mijnheer Van Baalen ze ziet vliegen, maar het is wel waar dat veel mensen het idee hebben dat de Europese instellingen worden bevolkt door marsmannetjes, robots, en allerlei andere onwereldlijke wezens. Maar veel mensen die een bezoek brengen aan het Europees Parlement ontdekken tot hun verrassing dat in het Europees Parlement gewone mensen van vlees en bloed, in alle kleuren en maten rondlopen. Europarlementariërs (en medewerkers) komen uit alle hoeken van de maatschappij. In mijn fractie alleen al zitten veehouders, journalisten, TV nieuwslezers, een dirigent van een orkest, een voormalig soap actrice, juristen, artsen, een patholoog, leraren en professoren, een oud-leger Generaal uit de Balkanoorlogen, een oud VN diplomaat, een rechter/Mafiajager, een manager van multinationals, een ingenieur in de elektrochemie, een mensenrechtenadvocaat, enzovoort. Het Europees Parlement telt ook nog een voormalig autoracer, sportkampioenen, een soap acteur (bekend vanwege de allereerste zoen tussen twee mannen op TV), zangers, de leider van de Parijse studentenopstand van ’68, een Pools-Italiaanse aristocraat waarvan gefluisterd wordt dat hij een KGB spion was (heel spannend verhaal), de uitbater van een vliegtuigdienst, en nog veel meer.

Ze komen overal vandaan. Mensen uit Parijs, Londen, Rome, Berlijn, Maar ook mensen van het platteland, van kleine eiland gemeenschappen, vissersdorpjes, bergdorpjes, uit veraf gelegen, dun bevolkte streken, of mensen uit middelgrote steden.

Al deze mensen hebben een familie, vrienden en een persoonlijke geschiedenis. In mijn 15 jaar in Brussel heb ik al het persoonlijk lief en leed van zoveel Europeanen van dichtbij meegemaakt. Hun grensoverschrijdende liefdes (Deens/Italiaans, Bulgaars/Vlaams, Fins/Grieks, Nederlands/Portugees: ik heb alle mogelijke combinaties van 27 nationaliteiten in mijn vriendenkring) en de Europese kindertjes die daaruit geboren worden. Europarlementariërs met kleine kinderen, worstelend om gezin en werk in Brussel te combineren, of om twee internationale carrières en families te combineren. Mensen met en zonder kinderen, met geadopteerde kinderen, met gezonde kinderen of met zieke kinderen, met verloren kinderen. Mensen die in de gevangenis zaten onder Oost- en Zuid-Europese dictaturen, of wier familieleden werden gedood door separatisten. Collega’s en vrienden die ernstig ziek werden of dood gingen. Collega’s en vrienden in een rolstoel, met een kapotte heup of een zware stotter. Vrienden die een nieuwe baan vonden, of mensen die juist hun baan verloren en maar niet aan de slag konden komen. Homovrienden die, ver uit het zicht van hun familie, uit de kast durfden te komen en in Brussel de liefde vonden. Vrienden en collega’s die worstelen met de zorg voor bejaarde of zieke ouders.

Al die Europeanen in Brussel doen de was, de boodschappen, maaien het gras en wassen de auto op zaterdag, kijken TV met een zak chips op de bank, ruziën (in twee talen) over het buiten zetten van de vuilnisbak, brengen hun kinderen naar school en naar voetbal, maken een praatje met de buren, en staan elke ochtend in de file.

Geloof me Hans, in dat ruimteschip van jou wonen geen marsmannetjes, maar gewone aardse mannen en vrouwen die dezelfde levensvragen hebben als iedereen. Familie, liefde, gezondheid, werk, hun verleden en hun toekomst, en de daagse ditjes en datjes. Om met Luyendijk te spreken: het zijn net mensen!

Gepost door admin | No Comments »

---

Homorechten in Rusland en de EU: waar staan CDA en PvdA?

Dinsdag, 12 mei, 2009

Dank zij Gordon is er ineens volop aandacht voor de situatie van homo’s in Rusland, en de deplorabele staat van de democratie in het algemeen. Als deelnemer aan de Gay Prides van 2006 en 2007 staan de rellen me op het netvlies gebrand. Aan het Binnenhof buitelen politici over elkaar heen om steun te betuigen en hun afkeuring uit te spreken over die rare homofobe Russen. Ferme taal is mooi, maar nu ook daden graag. Want ook voor Gordon’s actie en de bijbehorende spotlights was er al veel dat de dames en heren hadden kunnen doen. Ik ben heel blij met hun nieuw verworven inzicht en hoop dat er nu ook snel iets gedaan gaat worden. Ik zou graag helderheid krijgen over de standpunten van CDA en PvdA, want het beeld is – diplomatiek uitgedrukt – niet eenduidig.

Na de rellen van 2006 zei CDA senator René van der Linden (in zijn rol als Voorzitter van de Assemblée van de Raad van Europa, dat eerbiedwaardige mensenrechtenorgaan) dat wij Rusland geen “Westerse liberale waarden moesten opdringen”. Dat is merkwaardig, want je zou zeggen dat Van der Linden op zijn allerminst het recht op vreedzaam demonstreren zou verdedigen, zoals vastgelegd in de conventies van de Raad van Europa!

Het CDA heeft recentelijk ook tegen de Anti-Discriminatie Richtlijn gestemd, met als argument dat Europa zich daar niet mee moet bemoeien. Bovendien heeft het CDA met zijn fractie in het Europees Parlement verwoede pogingen gedaan om elke resolutie of amendement over homorechten te torpederen. Het CDA steunt de kandidatuur van Barroso, die zich vijf jaar lang in alle bochten heeft gewrongen om niets aan de homohaat te doen. Toen hij in de week van de 2006 Moscow Pride een ontmoeting had met Poetin, heeft hij het niet aan de orde gesteld, en drie dagen na de rampzalig verlopen Pride weigerde hij op een bijeenkomst met religieuze leiders om het geweld te veroordelen. Al deze kwesties weerhielden noch de EU, noch Nederland er intussen van om zaken te doen met Poetin. De Italiaanse Christen Democraat Mario Mauro, de mogelijke kandidaat voor het voorzitterschap van het Europees Parlement en rabiaat tegenstander van homorechten, mag ook rekenen op de sympathie van lijsttrekker Wim van der Camp.

Gisteren hoorde ik een CDA Tweede Kamerlid zeggen dat wij de mensen in Oost-Europese landen maar flink moeten gaan opvoeden. Diezelfde CDA Tweede Kamerfractie is echter tegen de Anti-Discriminatie Richtlijn waarmee homo’s in alle EU landen gewoon rechten krijgen!. Wat wil het CDA nu eigenlijk?

Minister Plasterk kwam ook olijk vertellen dat wat hem betreft de NOS zich wel mag terugtrekken uit het Songfestival als de Pride weer eindigt in geweld, en hij zal de kwestie deze week met zijn Russische ambtsgenoot aan de orde stellen. Dat is zeer te waarderen. Toen twee jaar terug zijn ambtsgenoot in Polen een beroepsverbod voor homo’s wilde voorstellen was onze Minister aanmerkelijk minder uitgesproken. Ik zou Minister Plasterk ook willen aanraden zich in het Kabinet hard te maken tegen de Nederlandse steun voor Barroso. En de Tweede Kamerfractie van de PvdA zou ik willen oproepen om hun bezwaar tegen de Anti-Discriminatie Richtlijn te laten varen, zodat we een stap dichterbij Europese wetgeving tegen discriminatie komen.

Het Kabinet moet een prioriteit maken van de hervorming van het Mensenrechtenhof, waar duizenden zaken tegen Rusland geblokkeerd zitten, omdat Rusland weigert mee te werken.

Tenslotte: de situatie in Oost-Europese EU landen en in Rusland is onvergelijkbaar. In sommige EU landen is er nog steeds een zeer homo-vijandig klimaat, maar in een democratie ontstaat een civil society die haar stem kan laten horen en invloed kan uitoefenen op de politiek. Daardoor wordt vooruitgang geboekt. Daarbij moeten de EU Lidstaten ook aan de Europese regels voldoen, en moet er dus gewoon wetgeving zijn tegen discriminatie. Het verschil met de Oost-Europese EU landen en Rusland is zichtbaar.

Gepost door admin | No Comments »

---

Heden: Start Sleaze campagne SP

Maandag, 11 mei, 2009

Heden: Start Sleaze campagne van de SP. In een interview met De Pers ( http://www.depers.nl/entertainment/306185/Neelie-Kroes-telt-niet-goed.html ) lijkt SP lijsttrekker Dennis de Jong te insinueren dat ik schimmige contacten zou hebben met lobbyisten van financiële instellingen. Hij zegt erbij dat de kiezer daar geen weet van heeft.

Ik heb geen flauw idee waar De Jong het over heeft, en ik vind het jammer dat de SP zich kennelijk verlaagt tot dubieuze insinuaties om de integriteit van mede-lijsttrekkers in twijfel te trekken. Dat zegt meer over de heer De Jong dan over mij. Als de SP meent dat ik iets onoirbaars heb gedaan, dan nodig ik ze van harte uit man en paard te noemen, en met feiten te komen.

In werkelijkheid is er niks geheimzinnigs, integendeel. Ik heb, zoals alle Europarlementariërs, geregeld en in alle openheid contacten met allerlei soorten vertegenwoordigers en belangenbehartigers. En dat vind ik een goede zaak. Het overgrote deel gaat over mensenrechten, homorechten, privacy, religie, milieu, enzovoort. Maar uiteraard weet ook het bedrijfsleven me te vinden (gezien mijn lidmaatschap van de commissie Economische Zaken), en ik zie geen enkele reden om niet ook naar hen te luisteren, zoals bijvoorbeeld de socialisten luisteren naar de Brusselse lobbyisten van de vakbonden. Dat staat ze volkomen vrij en ik juich het alleen maar toe. Ik mag toch hopen dat De Jong als parlementariër ook de moeite zal nemen om zich uitgebreid te laten voorlichten door alle betrokken partijen, om tot een afgewogen oordeel te komen (tenzij mijnheer De Jong meent alles al te weten en naar niemand hoeft te luisteren).

Contacten met alle soorten lobbyisten, van het bedrijfsleven of van ideële instellingen, maken deel uit van ons dagelijks werk. Om me een beeld te kunnen vormen van een bepaalde kwestie, en om alle aspecten ervan mee te kunnen wegen, vind ik het juist een goede zaak om naar zoveel mogelijk partijen te luisteren. Uiteindelijk bepaal ik zelf mijn stemgedrag, onafhankelijk van wie dan ook.

Na de herhaalde onwaarheden die de PvdA verkondigt over D66, zijn we kennelijk nu ook het doelwit van een sleaze campagne van de SP, naar de beste Britse tradities.

Misschien zou De Jong eens wat meer met financiële instellingen moeten praten, zodat hij leert beter te tellen: 170.000 ambtenaren is een fabeltje.

Gepost door admin | No Comments »

---

Godsdienstkritiek in Europa: meten met twee maten

Donderdag, 7 mei, 2009

“Grotesk”, “onaanvaardbaar”, “anti-klerikaal”, “totalitair”, zijn een paar van de kwalificaties voor een amendement van mijn hand. Voor goed begrip hierbij de “duivelse” tekst waarmee ik het Europees Parlement in de gordijnen heb gejaagd.

“Onderstreept het belang van bevordering van seksuele- en reproductievegezondheidsrechten, als een voorwaarde voor een succesvolle bestrijding van HIV/aids, die tot een enorm verlies aan mensenlevens en een grote aantasting van de economische ontwikkeling leidt, met name in de armste regio’s van de wereld; veroordeelt in krachtige bewoordingen de recente verklaringen van paus Benedictus XVI, waarmee hij het gebruik van condooms veroordeelde en ervoor waarschuwde dat het gebruik van condooms zelfs tot een vergroot risico van besmetting zou kunnen leiden; maakt zich zorgen over het feit dat deze verklaringen de bestrijding van HIV/aids ernstig zouden kunnen belemmeren; wijst erop dat de empowerment van vrouwen ook bijdraagt aan het bestrijden van HIV/aids; vraagt de regeringen van de lidstaten samen te werken voor het bevorderen van seksuele- en reproductieve gezondheidsrechten en -onderwijs, onder andere over het gebruik van condooms als een doeltreffend instrument in de strijd tegen deze gesel ”;

Inderdaad zou ik voor deze tekst in de Middeleeuwen op de brandstapel zijn beland. In 2009 niet meer, maar het taboe op kritiek op godsdienst is onverminderd groot. Dat wil zeggen: kritiek op Christelijke godsdiensten, en met name het Vaticaan.

Maar er wordt wel flink met twee maten gemeten. Want tegelijkertijd werd een voorstel van de Organisatie van Islamitische Staten om godsdienstkritiek wereldwijd strafbaar te stellen (terecht) heftig bekritiseerd door het Westen, en was het zelfs aanleiding voor een aantal Europese landen om een anti-racisme conferentie van de VN te boycotten. Vooral na de Deense cartoon crisis wordt moslims verweten dat ze geen godsdienstkritiek kunnen verdragen. Vrijheid van meningsuiting is een groot goed, en godsdienstkritiek maakt daar inderdaad deel van uit, maar dat geldt dan wel voor iedereen.

De regering Bush besloot subsidies stop te zetten aan projecten in ontwikkelingslanden waarbij o.a. het gebruik van condooms werd gepropageerd. Dit beleid, de zogenaamde “Gag rule” werd in scherpe bewoordingen bekritiseerd in het Europees Parlement. Het is dan merkwaardig dat de anti-condoom campagne van een invloedrijk religieus leider als de Paus niet bekritiseerd mag worden, ondanks de potentieel vernietigende gevolgen voor miljoenen Afrikanen. (een van mijn collega’s vond dat ik de “arme Paus” niet zo hard moest aanvallen. Soit. Maar het echte slachtoffer is niet de Paus, maar de miljoenen Afrikanen, vooral vrouwen, die besmet gaan worden met HIV omdat ze geen condoom mogen gebruiken).

Er wordt me wel eens verweten dat ik anti-klerikaal ben. Dat is – om het zo maar eens te zeggen – een gotspe. Vrijheid van godsdienst en vrijheid van geweten behoren tot de fundamenten van de democratie, en zijn voor mij als D66er zeer kostbare grondrechten waarvoor ik te allen tijde de barricaden zal opgaan. Anti-klerikalisme is dus in strijd met mijn waarden. Maar kritiek op een godsdienst, op elke godsdienst, moet mogelijk zijn, en mag niet worden verward met anti-klerikalisme. Evenmin als de Deense cartoons, zijn kritische uitingen zoals mijn amendement anti-klerikaal.

Vandaag komt het amendement in stemming. De Christen Democraten zijn fel tegen, en de Socialisten zullen zich van stemming onthouden, uit vrees iemand voor het hoofd te stoten. Diezelfde mensen die ten tijde van de Deense cartoon crisis om het hardst het recht op godsdienstkritiek verdigden. Tsja. Het kan verkeren.

Gepost door admin | No Comments »

---

Big is Beautiful

Dinsdag, 5 mei, 2009

Deze week vijf jaar geleden, op 1 mei 2004, werden tien nieuwe landen lid van de Europese Unie, drie jaar later gevolgd door Bulgarije en Roemenië. Turkije, Macedonie, en Kroatie zitten in de wachtkamer. Deze week vroeg ook Albanië het EU lidmaatschap aan, en de nieuw gekozen regering in IJsland wil het land ook de EU inloodsen. Op termijn zullen ook de Balkanlanden, en landen ten oosten van de EU, en wie weet zelfs Noorwegen, het EU Lidmaatschap aanvragen. Dit jaar markeert ook het begin van de Tweede Wereldoorlog in 1939, en de val van de Berlijnse Muur, in 1989. Van een continent dat in puin lag na twee wereldoorlogen, de Koude Oorlog en een halve eeuw dictaturen in Oost- en Zuid Europa, is het herenigd Europa geworden tot het meest welvarende en stabiele werelddeel, met de beste kwaliteit van leven ter wereld.

D66 ziet dan ook toekomstige toetreding van andere Europese landen als een kans om de stabiliteit en welvaart van ons continent verder te verankeren.

Maar ondanks het evidente succes willen veel Nederlandse partijen een moratorium op nieuwe kandidaten (VVD) of zelfs landen uit de EU zetten (PVV). Met zorgelijke gezichten doen ze net alsof de uitbreiding van de Europese Unie een catastrofale vergissing was. Het tegendeel is waar: de groei van de EU heeft niet alleen geleid tot een toename van de welvaart in de nieuwe èn de oude lidstaten , maar ook tot een stabiel, veilig en vrij Europa. Nog maar twintig jaar geleden waren de kosten van de Koude Oorlog met Oost-Europa vele malen hoger dan de kosten van vrede binnen de EU nu.

Weer andere partijen zeggen geen Nee, tegen nieuwe kandidaten, “maar nu even niet”. Ze zeggen dat de uitbreiding te snel is gegaan. Ze vergeten kennelijk dat de toetreders al sinds de vroege jaren ‘90 veel pijnlijke hervormingen hebben moeten doorvoeren (waar West-Europa een halve eeuw over heeft gedaan). Natuurlijk zijn er problemen en achterstanden in de nieuwe Lidstaten. Maar die kunnen binnen de EU beter worden opgelost dan erbuiten. Milieumaatregelen, strijd tegen misdaad en corruptie, energiebeleid, bestrijding van discriminatie zijn zaken die we in Europees verband veel beter kunnen aanpakken dan elk land afzonderlijk. De Kopenhagen criteria waaraan nieuwe EU leden moeten voldoen zijn bedoeld om landen op een goede manier te laten toetreden, niet als smoes om ze buiten te houden.

Big is Beautiful: een verenigd Europees continent is de beste garantie voor onze welvaart, vrijheid en kwaliteit van leven.

Gepost door admin | No Comments »