Oh la la, La Haye

Gisteren hoorde ik dat de Europese Commissie bezig is met het uitreiken van literatuurprijzen. De prijzen zijn bedoeld om de culturele diversiteit in de EU te bevorderen en de rijkdom van de hedendaagse literatuur in Europa meer zichtbaar maken, aldus de website. De prijsuitreiking is een van de weinige initiatieven van de Europese Unie – naast Europese steun voor het vertalen van romans in Europese talen – om lezers kennis te laten maken met hedendaagse literatuur uit andere EU-lidstaten. Met de lancering van de European Union Prize for Literature voor jonge talenten wil de Europese Commissie daar verandering in brengen.

Door eens niet de nadruk te leggen op de door de burger zo gevreesde Brusselse regels, hoopt de Commissie de EU-onderdanen iets meer van een positief Europa-gevoel te geven. Bovendien is het uitgangspunt in het Europees cultuurbeleid ‘Eenheid in verscheidenheid’. Op het terrein van cultuur streven de lidstaten uitdrukkelijk niet naar harmonisatie, maar werkt de Europese Unie zo veel mogelijk samen. Het Europees cultuurbeleid ondersteunt en is dus bedoeld als aanvulling op nationaal beleid.

Gisteren is een begin gemaakt met het uitreiken van de prijzen en in 2011 moet uit elk land ten minste één auteur bekroond zijn. Daarnaast wordt elk jaar één bekende persoonlijkheid uit de literaire wereld verkozen tot Europees ambassadeur voor literatuur, zo vervolgt de site. Ik ben eens gaan opzoeken hoe de procedure van deze prestigieuze literatuurprijs in zijn werk gaat en kwam – na best lang zoeken – tot de volgende constatering: de eerste editie had gisteren plaats in Brussel tijdens een ceremonie in aanwezigheid van hooggeplaatste personen uit de culturele, literaire en politieke sector, samen met een breed Europees publiek. De Zweedse thrillerauteur Henning Mankell reikte 5000 euro uit aan onder andere de Ierse auteur Karen Gillece voor haar roman Longshore Drift, Française Emmanuelle Pagano voor Les Adolescents Troglodytes en de Noor Carl Frode Tiller voor Innsirkling. De prijzen worden vervolgens in drie fasen uitgereikt, dit jaar, volgend jaar en in 2010. Iedere keer zijn er elf of twaalf winnaars, zodat uiteindelijk in 2011 uit elk van de 34 deelnemende landen van het EU-programma cultuur een winnend talent genomineerd is. Beslist ook een prestigieuze procedure te noemen.

Hoewel ik als wetgevingsjurist in Den Haag gewerkt heb en durf te beweren de stad redelijk goed te kennen, was er toch een verandering te bespeuren toen ik er afgelopen weekend met A. zijn verjaardag vierde. Kinderen waren thuis bij een vriendin en een oppas. Het was zalig: eindelijk uitslapen, roomservice bracht ontbijt op bed, fietsen door de duinen naar het strand, cultuur snuiven in musea, winkelen en culinair genieten. Slenterend langs het mooi verlichte Lange Voorhout waanden wij ons in Parijs, winkelend op de Denneweg en Noordeinde waanden wij ons in Parijs en etend in Bistro Le Haricot Vert, met een in Oostende wonende Nederlandssprekende Fransman als gastheer, waanden wij ons in Parijs. Zelfs ons hotel had een Franse naam. Hieruit kan ik maar één conclusie trekken: het vrije verkeer van personen, werknemers, goederen en diensten an sich heeft meer effect op de ontwikkeling van een Europees cultureel gevoel dan de uitreiking van een literaire prijs die jaren duurt, hoe sympathiek ook. Dus wat dat betreft mag Den Haag voortaan wel La Haye heten.

Hotel des Indes: notre petit déjeuner

Tweet This Post