Lang leve het bsa!

Onder de kop ‘Weg met het bsa!’ (http://lsvb.nl/pers/100310_weg-met-het-bsa.html) heeft de Landelijke Studentenvakbond (LSVb) de aanval geopend op het bindend studieadvies (bsa). Dit is gebeurd op basis van de bevindingen van een onderzoek van de Inspectie van het Onderwijs. Een onverstandige oproep van de studentenvakbond, lijkt me. Uit het rapport van de inspectie blijkt dat er voor de meeste onderwijsinstellingen nog flink wat te verbeteren valt in de communicatie van het bsa richting studenten (daar had net zo goed kunnen staan dat er überhaupt grote communicatieproblemen zijn) en in de nazorg voor studenten die aan het einde van het eerste jaar de opleiding moeten verlaten. Daarnaast concluderen de schrijvers van het rapport dat de oriënterende functie, die het eerste studiejaar zou moeten hebben, vaak ontbreekt.

Uit de bovengenoemde constateringen trekt de LSVb, bij monde van voorzitter Gerard Oosterwijk, de volgende conclusie: “Uit dit rapport blijkt dat het bsa door instellingen wordt gebruikt om studenten gemakkelijk van de opleiding te sturen, dat hierbij de wet overtreden wordt en de verwijsfunctie verwaarloosd wordt. (…) Het wordt tijd dat instellingen zich richten op alle andere middelen om studenten zo snel mogelijk op de juiste opleiding te krijgen en de uitval in het hoger onderwijs te verminderen.”

Het zou de positie van de LSVb bij het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW) ten goede gekomen zijn als hier een andere, meer positief-realistische lijn gekozen was. Ik denk dat een reactie, waarin de LSVb stelt dat het blij is met de kritische noten in het rapport en eist dat het ministerie hier wat mee doet, meer gehoor zou vinden dan een oproep tot afschaffing van het bsa. Zeker aangezien een positieve duiding van het rapport is: “De studieprogramma’s zijn in de regel studeerbaar en de studiepuntennorm van om en nabij veertig studiepunten is realistisch.” De constatering dat de programma’s over het algemeen studeerbaar zijn doet, naar mijn mening, af aan de woorden van Oosterwijk die stelt dat het bsa een middel is om studenten gemakkelijk te verbannen van een opleiding. Daarbij is de kans klein dat er ook maar één bestuurder van een hoger onderwijsinstelling is die gehoor zal geven aan de oproep het bsa af te schaffen: ze hebben het allemaal net ingevoerd en het rapport stelt dat er met het bsa geen fundamentele problemen zijn.

Waarom pleit de LSVb dus niet voor een scherpere naleving van de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek (WHW) en doet het een verzoek daartoe bij het ministerie? Tegelijkertijd zou de LSVb kunnen proberen om een manier te vinden waarop het alle (aankomende) eerstejaarsstudenten op hun rechten kan wijzen en om samen met hogeronderwijsinstellingen te overleggen wat er verbeterd kan worden aan communicatie. Op die manier versterkt de vakbond de eigen positie aan de onderhandelingstafel: meer studenten weten ervan af en het ministerie ziet dat er daadwerkelijk bereidheid is om actief mee te denken en niet alleen de wil om te demonstreren.

JvV

Tags: actualiteit, bsa, D66, LSVb, studenten, universiteit