Carrièreperspectief — leven na de universiteit

Jarenlang, misschien al wel decennia lang of een tijd nog langer dan dat, vragen beleidsbepalers binnen wat tegenwoordig de geesteswetenschappen genoemd worden zich af hoe ze hun studenten het beste kunnen voorbereiden op het leven na de universiteit. Want laten we eerlijk zijn: de overgrote meerderheid van de studenten zal nooit en te nimmer in aanmerking komen, of zin hebben in, een baan bij de universiteit. We kunnen dus met zekerheid stellen dat er voor velen van ‘ons’ ook nog een leven na de universitaire kaders in het verschiet ligt. Misschien is het handig eerst even uit te leggen dat de geesteswetenschappen niet de psychologie omvat, maar zich beter laat verklaren door de Engelse naam: Humanities. Oftewel: een allegaartje van de (moderne Europese) talen tot de geschiedenis, kunstgeschiedenis en wijsbegeerte. Hierdoor is de soort student die ‘afgeleverd’ wordt erg divers en dat is ook terug te zien in de beroepen die ze gaan uitoefenen. Die beroepenwolk is meer divers dan pak ’m beet Rechten of Diergeneeskunde bijvoorbeeld, want laten we eerlijk zijn: over het algemeen drukt een dergelijke studie je toch wel een bepaalde beroepsgroep in.

Als studentassessor word ik geacht mee te denken over arbeidsmarktoriëntatie, daar zal ik jullie verder niet mee vermoeien, maar goede ideeën op dat gebied zijn natuurlijk altijd welkom, maar doordat ik daar over heb moeten nadenken, ben ik ook meer gaan nadenken over mijn eigen toekomst. Wat wil ik? Wat kan ik? Word ik niet geacht dat aan het eind van mijn bachelor zo ongeveer precies te weten?

Ik ben huiverig om hier op te schrijven wat ik allemaal zou willen worden, want the story of my life is dat er nooit gebeurd wat ik wil. Echt! Zo wilde ik altijd voetballer worden. Nooit gebeurd. Daarnaast wil ik erg graag de loterij winnen. Ook nooit gebeurd. Zal ook wel niet, ook niet.

Terug naar wat ik worden wil.

Politicus? Nee. Teveel spelletjes, te weinig echte slagkracht. (“En overal waar te voor staat…” die zin maakte mijn Oma nooit af, ik kon me er heerlijk aan ergeren.) Bovendien hou ik van flapuiten en in Den Haag sturen ze die allemaal weg (ik breek een lans voor AJ).

Academicus? Schrijver? Lijkt me heerlijk, maar ik vraag me (soms) af of ik wel geduldig en nauwgezet genoeg ben om een succesvol onderzoeker/schrijver te worden. Gedreven ben ik echter wel: de zoektocht naar nieuwe kennis, het betreden van een nog onbewandeld pad is heerlijk. Een zin uit een liedje van Hary Jekkers, waarvan ik de naam én letterlijke woorden van de zin me niet meer kan herinneren, legt de vinger op de zere plek. De gezongen zin is iets in de trant van: al het onbekende is benoemd, het mysterieuze is verdwenen. Toen ik me realiseerde als twaalfjarige wat Jekkers bedoelde was ik gedesillusioneerd, het was de val van Sinterklaas all over again. Gaandeweg ben ik er echter ook achtergekomen dat de Haagse cabaretier ongelijk heeft/had. Er zijn nog zoveel zaken, dingen, verhalen onbenoemd en vaak zijn dat de meest interessante: het leven, het verhaal van het leven, van verloren en gewonnen levens, van de mysterie van de intermenselijke relaties daar is nog veel blanco. Heerlijk. Mijn doel is ook niet om al het blanco in te vullen, dat zal niet mogelijk zijn, maar mijn doel is zoveel mogelijk nieuwe wegen in te slaan.

Mocht dat niet lukken dan ben ik er sinds donderdag achter dat ik altijd nog het circus in kan. Met mijn geweldige vriendinnetje heb ik die avond namelijk een voorstelling van Cirque du Soleil bezocht in Ahoy. Geweldig overigens. We hadden prachtige plaatsen. Prachtige plaatsen hebben echter wel een bijkomend eisenpakket. Je kunt namelijk door een geschminkte man die kleiner is dan je moeder mee het podium opgesleurd worden en dan moet je maar doen wat ‘ie zegt, want weigeren als een paar honderd man toekijken is geen optie. Het leverde me in ieder geval een ovationeel applausje op en dat gaf een heerlijke kick. Dus mocht ik in alles falen wat ik ooit nog wil doen, dan kan ik altijd de schmink ter hand pakken en met mijn grote rode schoenen de wijde wereld in trekken. Ook dat is een ongerept pad.

JvV

Tweet This Post

Tags: studenten, Utrecht

Dit bericht is geplaatst op Zondag, december 13th, 2009 om 06:10 en is geplaatst in categorie Uncategorized. U kunt reacties op dit bericht volgen met de RSS 2.0 feed. U kunt hier een reactie achterlaten.