Barfilosoof

“Plasterk is er-op-uit om ons binnen drie jaar door de universiteit heen te jagen. Alsof het een spoed-cursus betreft,” zegt hij terwijl hij zijn vierde biertje weggulpt. Hij bestelt twee nieuwe en vervolgt: “Daardoor wordt studeren van de essentie ontdaan. Hoe kunnen we ons, zoals mijn pa die hier ruim tien jaar heeft rondgelopen en altijd smakkelijk verteld heeft over zijn volwassen worden tijdens zijn studies, tot volle wasdom ontwikkelen als we er maar drie tot vier jaar tijd voor hebben?” De verontwaardiging in de koddige stem staat me tegen, maar begrijp het tegelijkertijd al te goed. De stem, die als ik mijn vermoeide ogen sluit een koeienkop en schapenwol krijgt en zeven magen die het bier moeiteloos hergebruiken zodat de stem in een haast permanente staat van dronkenschap samen met zijn Pa blijven kan, vervolgt: “En dan wil Meneer de Minister ook nog eens de studiefinanciering op de schop gooien! Het is een Godgeklaagd schandaal!” (Het valt me op dat mensen altijd God gebruiken als ze het ergens niet mee eens zijn.)

Op ernstige toon gaat hij verder: “Altijd proberen ze over de rug van studenten, die toch al niets te besteden hebben, geld te verdienen. Nog twee bier alstublieft,” roept hij plotsklaps jolig en vol energie richting de kroegbaas. “Ik weet wat ik ga doen! Uit protest ga ik zo lang mogelijk studeren, en dan richt ik een partij op voor alle studenten. Par’VoS, zo gaat het heten! En dan pak ik al het onrecht aan waar studenten onder lijden. En ik zal het doen voor universitaire én hogeschool studenten gelijk.” Zal ik de stem er op wijzen dat hij de laatste groep bij een eerder gesprek nog scholieren noemde? “Ik ga optreden tegen de huisbaas die driehonderd euro vraagt voor een kamer van acht vierkante meter in een buitenwijk. Ik ga optreden tegen de bedrijven die studenten gebruiken als goedkope arbeidskrachten onder het mom van ’stages die je nodig hebt in de toekomst.’ Ik ga optreden tegen ziekenhuizen die hun studenten inzetten op alle onmogelijke uren die de dag rijk is.”

De loddige stem met koeienkop, schapenwol en zeven magen verandert in een contemporaine witte ridder die zijn kleine keuterboertjes beschermen gaat. In een Robin Hood die steelt van de rijken en geeft aan de armen (een modernere variant schiet me zo één, twee, drie niet te binnen). Met een klap plaatst hij zijn biertje terug op de bar, het vocht klotst over de randen op het diep eikenhouten blad waar velen mannen voor ons wereldproblematiek hebben besproken en opgelost. Vastberaden schuift hij de klep van helm toe en fluit zijn paard. In gestrekte draf vertrekt hij richting de WC om het overtollig bier uit zich weg te laten lopen. Dat zal nog een hele toer worden in zo’n harnas.

Giechelend komt de ridder geworden stem terug. “Mijn paard staat uit de WC te drinken.” “Wat?” “Dat het in de WC nu flink zal stinken.” De stem wrijft tevreden met zijn worstige vingers over zijn buik. “Waar was ik ook alweer gebleven” “Het onrecht waar je tegen op gaat treden.” “O, ja.”

Eerst moeten de zojuist leeggelopen zeven magen weer gevuld worden. De stem bestelt bier en sambuca en nodigt de kroegbaas uit om met ons mee te drinken.

We smeden niet verder aan de plannen die de stem had voor Par’VoS. Belangrijkere problemen dienen eerst opgelost te worden. De oplossingen voor de financiële crisis (“stort al het geld maar op mijn rekening, ik doe er wel wat leuks mee”), de ecologische crisis (“ik weet niet wat ik net in de WC gedumpt heb, maar er kwam genoeg energie vrij voor de komende twee eeuwen,” schatert de stem) en de politieke crisis (“Zet mij maar in mijn eentje aan het hoofd, ik los alles wel op”) worden in een tijdsbestek van enkele biertjes en wat shotjes geformuleerd. Naast de stem die ook een koeienkoppige schapenwollige ridder, hedendaagse Robin Hood, politicus, bankier en ecoloog is, voel ik me klein.

JvV

Tweet This Post

Tags: barfilosoof, bezinning, crises, filosofisch, Plasterk, studenten, universiteit