Blogposts van Jan‑Bert Vroege

Femke met witte wijn

31 januari, 2010 door jan-bert-vroege

Vandaag kreeg ik op Twitter een reactie (tweet) van Femke Halsema. Je snapt, ik ging er even van blozen. Ik vind Femke namelijk leuk. Frisse politica, scherp van tong, nooit zurig als een Agnes of houterig als Marjet. Eigenlijk is Femke de vrouwelijk Pechtold, of Pechtold de mannelijke Femke, het is mij om het even. Waar Pechtold vooral populair is bij heterosexuele mannnen, doet Femke het volgens mij goed bij vrouwen en homo’s. Ik zie het zo voor me. Femke, keukentafel, flessen witte wijn, asbak. En Femke woont ook in Amsterdam Oost, praktisch om de hoek, dus het kan makkelijk op de fiets.

Maar hoe anders is het in Amsterdam Oost zelf met GroenLinks. Ondanks dat Femke hier ook woont, is de lokale partij alles behalve Femke. Niets gezellig, vrijzinnig of sexy aan. De lokale voorvrouw zit nog diep in de 2e emancipatiegolf, tis namelijk alleen vrouwen dit en vrouwen dat. En meer dan hijgend achter PvdA voorvrouw Elatik aanrennen kunnen we haar in ieder geval op Twitter ook niet betrappen. Niets eigen visie of daadkracht. Ook verdere lokale partijprominenten in Oost zijn niet van het gezellige soort. Trots op CPN verleden; liberaal is een vies woord en dat soort dingen. Nee, dan Femke.

Stiekem, hoop ik dat Femke het Haagse snel beu wordt, dat ze een paar jaar wat rustig aan wil gaan doen..stadsdeel politiek. Stadsdeelvoorzitter in Oost; leider van een sociaal-liberaal college. En na afloop van de vergaderingen lopen we naar het huis van Femke, dicht bij het stadsdeelhuis, en borrelen we na aan de keukentafel met witte wijn. Dat zou pas Anders! zijn. Maar helaas. GroenLinks in Oost lijkt te kiezen hetzelfde, voor het heden in plaats van de toekomst, voor waterige rode ranja in plaats van een mooi glas witte wijn.

D66 Kiest!

3 november, 2009 door jan-bert-vroege

Gisteravond mocht D66 het programma verzorgen op de vrijstaat amsterdam. Het werd wederom een boeiende avond. Onder leiding van “quizmaster” gingen de ruim 100 aanwezigen met elkaar interactief in discussie over de keuzes voor de stad. Het was boeiend, leuk, leerzaam. Er werden argumenten gewisseld, debatten gevoerd maar zeker ook gelachen. Ruim 100 mensen die vrijwillig bij elkaar komen om na te denken over de toekomst van Amsterdam, zonder dogma’s, zonder eigen agenda’s en dan te bedenken dat dit al weken achtereen iedere avond gebeurt. De vrijstaat laat de stad weer leven.

stemadvies

2 november, 2009 door jan-bert-vroege

De stemadviezen voor D66 Amsterdam en veel stadsdelen zijn vandaag bekend geworden. Een groot aantal mensen zijn blij met hun plek, een aantal teleurgesteld. Een ding zie je overal terug: het zijn goede lijsten met mensen met passie en drive, leuk mensen die ook echt wat kunnen en willen. Het wordt een mooie tijd. Zelf bevind ik mij op plek 3 in Oost en een eervolle 25 (naast Rene van Veen, na wie de troffee is genoemd die ik deze zomer mocht ontvangen) voor de centrale stad.

Opvallend waren de paar teleurgestelde D66-ers die ik sprak. Ze hadden gehoopt, of verwacht op een hogere uitslag. Maar hun reactie waren bemoedigend, ja teleurgesteld maar ja, ik ga door, natuurlijk ga ik door; in de campagne kun je op mij rekenen! Verliezen maar dan toch de rug kunnen rechten, en je inzetten voor die anderen die wel hoger zijn geplaatst. Dat is karakter hebben. Dat is ook D66 in Amsterdam op dit moment. Het gaat niet om het baantje of de positie. Het gaat om Amsterdam, het gaat om D66, het gaat om de kans dat het anders gaat worden, beter. Het wordt een mooie tijd, en iedereen doet mee.

Ruitje tik

1 november, 2009 door jan-bert-vroege

Gistermiddag kwam mijn buurman naar me toe. Jouw auto ingebroken? Een korte blik naar buiten; ja hoor… glas op straat en een kapotte achterruit. Shit en andere lelijke woorden komen meteen naar boven. Ja, Tom en Tom waren ook nog verdwenen maar vooral is het lastig. Een paar uur ben je bezig met politie en Carglass voordat de boel weer “normaal” is. Het enige leuke zijn dan de dames in het callcentre van deze ruitenboer, nergens tref je ze aardiger, attenter of meer service-gericht.

Vanochtend stond de politie weer voor de deur, dit keer een dame van de lokale CSI. Ze kwam de sporen veilig stellen, zoals dat zo mooi heet. Misschien wordt het ettertje die dit gedaan heeft toch gepakt.

De service van Carglass en de attentheid van onze Amsterdame politie, ik word er blij van. We zeuren en zeiken, vaak terecht, over de dienstverlening aan de burger, maar gelukkig gaat het ook vaak gewoon wel goed.

Weekendje Cultuur

25 oktober, 2009 door jan-bert-vroege

Soms komen ineens een paar leuke dingen op je pad. Vrijdagavond was er Polderlicht in Oost. Voor de vijfde en laatste keer een festivalletje waar installaties met geluid maar vooral licht te zien zijn. Een festival waar ik altijd net te laat achterkwam dat het er was, dus altijd gemist heb. Maar nu dus niet. Hoe het was… leuk en grappig. Eigenlijk heb ik er “geen verstand van” maar toch raakt je soms verbaasd en geraakt. Polderlicht is ook nog vanavond, dus ben je Oost, ga zeker even kijken: Polderlicht is na vanavond niet meer, maar hopelijk komt er een ander lichtgevend festival ervoor terug. Eerder schreef ik al een blogje over festivals in Oost.

Gisteravond mocht ik naar de premiere van Amandla! Mandela; de musical over het leven van Nelson Mandela in Carré. Best grappig zo’n premiere inclusief smokings, rode loper, fotografen en camera’s en handen vol BN-ers. Halverwege de avond, in de pauze, wist ik niet wat ik er van moest vinden, eigenlijk vond ik het een beetje suf. De jeugd en studententijd van Mandela, WOII dat zijn niet de beelden die je direct verwacht. Maar de 2e helft maakte dat volledig goed. Emoties werden steeds meer voelbaar en Kenneth Herdigein wordt steeds meer de Mandela zoals wij hem kennen. En de muziek wordt steeds meer Afrikaans en echter. Kortom, een indrukwekkende voorstelling. Heb je de kans, ga hem zeker bekijken.

Muziek en een sapje

17 oktober, 2009 door jan-bert-vroege

Het was een ouderwetse feestweek. Dinsdag jl stond Sir Elton John op het programma. Een muzikaal feestje van een stel oude rockers en een rode piano. Gisteren nog meer rood jaren 70 sentiment met Diana Ross’ symphonica in rosso. Twee avonden met muziek, twee avonden een feestje. En twee avonden met 1000-en mensen van diverse pluimage die samen komen, samen zingen, en het klinkt heel eo-erig samen zijn.

Ook een feestje, maar dan van een heel ander caliber was Appelsap. Het grootste gratis hiphopfestival was deze zomer weer terug in het Oosterpark. Appelsap is een uit de hand gelopen feestje dat een paar vrienden een paar jaar geleden waren begonnen maar nu niet meer weg te denken uit de hiphopscene en Oosterpark. En toch dreigt het weer te verdwijnen. Stadsdeel Oost-Watergraafmeer draait de noodzakelijk subsidiekraan weer dicht. Appelsap, eerlijk gezegd ik hou er niet van, maar vele anderen wel. Ruim 7000 bezoekers waren er dit jaar, ook daar een divers pluimage. Maar er is meer, ruimte voor talenten, initiatieven voor de buurt, jongeren die betrokken worden bij cultuur en elkaar. Juist Amsterdam Oost zou dit soort initiatieven moeten omarmen en stimuleren. Ruimte voor initiatief dat zeiden we in 2006 al. Maar dat anders moet en binnenkort ook wordt, dat is zeker.

Credits in Noord-Holland

13 oktober, 2009 door jan-bert-vroege

Kredieten en Noord-Holland, dat blijkt geen goede combinatie te zijn heden ten dage. Een jaar geleden ging het al mis bij de provinciale staten, waar de VVD-er die op de centen moest passen IJsland een betrouwbare plek vond. Ook met Marco B. de semi-italiaanse zanger uit Schagen en zijn kredieten ging het niet goed. Hij stopte het weliswaar niet in een IJslandse geiser, maar toch verdampte zijn miljoenen als een gletsjer in de zon. Met de credits van de eierkoekenkoningin Sonja ging het ook snel bergafwaarts. Noord-Hollanders zeggen graag dat ze nuchter zijn en zo gewoon blijven maar nadat Sonja een villa kocht en haar man dumpte voor Rik met een franse villa geloofde we dat ook niet meer. En dan is er nog natuurlijk nog Dirk S. Zeg maar gewoon Dirk Dirk. Dirk met de geitenwollen sokken. Dirk kocht schilderijen, vliegtuigen, schaatsploegen en een voetbalclub van zijn kredieten. En ook dat barbertje moet hangen.

Gelukkig leek er ook goed nieuws te komen uit Noord-Holland deze week. In de brievenbus een 8 pagina-tellende glossy van D66 Noord-Holland (ook hier met streepje). Tijd voor een tussenstand. De voorpagina voorspelde weinig goeds; de fractievoorzitter poseert als een eigentijdse Noord-Hollandse verlicht despoot met twee kinderen compleet met een teddybeer. Als politici kinderen, hun eigen kinderen, inzetten voor propaganda, dan moet je op je hoede zijn. Op pagina 2 wordt beloofd dat we de resultaten krijgen te lezen; vol spanning lees ik verder. Er zijn vragen gesteld; er zijn motie’s ingediend die door niemand werden gesteund, maar vooral er is veel bereikt. Tot drie keer toe lees ik dat. Uiteindelijk komt de aap uit de mouw; de enige reden waarom er niet voor de voorstellen van D66 wordt gestemd is dat anderen “D66 als oppositiepartij de credits niet gunnen”. Agossie! Met deze Calimero-insteek verspelen ze ook mijn krediet.

Polderen aan de Amstel

9 oktober, 2009 door jan-bert-vroege

Gisteren voor de tweede keer deze maand de pont naar Noord genomen, dit keer voor de Vrijstaat Amsterdam. De vrijstaat is een bijzondere tentoonstelling over de toekomst van Amsterdam, de speeltuin van Zef Hemel, chef bij DRO. Hemel had ik al eerder horen spreken bij een D66 bijeenkomst en ook gisteravond stond hijzelf op het programma.

Dromen en Polderen, daar ging zijn inleiding over. Aan de hand de 9 Amsterdam Principles leerde hij ons de regels van echt polderen. Echt polderen is Spinoza en Verlichting, van echt polderen wordt je blij! En ja, ik volg Zef hierbij helemaal. Zijn enthousiasme, visie en openheid zijn een verademing, zeker in een tijd met visieloze politici aan het roer van stad en land.

De avond ging verder over de Amstel. Zo was er de droom over de Amstelsteg, die wel erg aan mijn jeugd in het groene hart deed denken. Maar ook De Amstel Verandert. Op een frisse open, en moderne manier probeert het stadsdeel met anderen onder leiding van Sander Meijer te polderen over de toekomst van de Amstel. Meedenken vooraf in plaats van inspreken achteraf is kortgezegd hun idee. Via internet ideeën, netwerken en dromen verbinden, het is eigenlijk domweg bestuurlijke vernieuwing maar zo nodig en boeiend.

Zef en Sander, twee mannen met passie voor de stad, die durven te dromen en te polderen. Twee ambtenaren die hoop en visie tentoonstellen, waar politici een voorbeeld aan kunnen nemen. Jammer dat de oude boze blanke mannen (je hebt ze overal, dit keer de woonbootvariant) het bijna nog lukte de avond te bederven, maar ook zij zullen er aan moeten geloven: we gaan polderen aan de Amstel!

Bruggen over de Amstel

7 oktober, 2009 door jan-bert-vroege

Lopend deed ik het vanavond. Het regende flink aan het begin van de avond dus nam ik de metro. Gewoonlijk mijd ik het OV en neem ik de fiets. Twee uur later was het droog dus wandelde ik met een flinke omweg langs diverse grachten terug naar huis in Oost. Het maakt niet uit of ik wandel of fiets want altijd komt een moment met een brug over de Amstel. De Blauwe, de Magere, de Hogesluis of de Torontobrug, iedere route heeft zijn eigen brug. Maar eigenlijk maakt het niet uit welke. Iedere keer als ik, savonds, vanuit Centrum of nog verder naar huis ga dan is daar dat moment. Het moment dat je de Amstel ziet, Carré, soms de Stopera of het Amstelhotel, maar altijd het beeld van Amsterdam. Op dat moment weet ik dat ik bijna thuis ben, daar net aan de overkant. Op dat moment voel ik me Amsterdammer.

Festivals in Oost

5 oktober, 2009 door jan-bert-vroege

Met het huidige weer van wind en regen kun je het je nauwelijks voorstellen, maar vorig weekend waren er nog twee festivals in Oost. Omdat ik 2 weken daarvoor bij het Creatief Café Oost nog avond geleid over festivals in Oost, was ik nu toch nieuwsgierig geworden en dus op pad gegaan. Allereerst naar de foodnight in de Javastraat. Per ongeluk ontdekt, want de PR was nog niet optimaal. Maar wat was het leuk.

Weliswaar niet al te veel kraampjes en tentjes maar toch was het een en al feest in de Javastraat. De Volendammer visboer stond lekker te wokken naast een kraam van een Turks eethuis. Slager de Wit uit de Wakkerstraat verkocht lekker worstjes (waaronder echte zelfgemaakte Osseworst), een kraampje verder had voormalig tv-kok Jaymz Pool een geweldig chocoladetaart toetje. Kortom, een aaneenschakeling van kleuren en smaken van over de hele wereld. Amsterdam Oost op zijn best!

Op de weg naar huis fietsten we nog langs het Oosterpark waar het Rode Loper Festival nog aan de gang was. Dit paradepaardje van het stadsdeel ontvangt jaarlijks 10.000-en euros subsidie. De vormgeving en de PR waren stukken beter verzorgd dan bij Foodnight, maar wat er te beleven was, stukken minder. Ook het programma voor de zondag bood niets waarvoor ik nog de moeite nam te komen kijken.

Zo zie je maar weer: nieuwe initiatieven voegen vaak iets toe, zijn fris en verfrissend, jarenlange subsidiestromen monden uit in gezapigheid, veel vorm en weinig inhoud. Festivals zijn belangrijk, zeker in Amsterdam Oost, maar durf te vernieuwen en te verfrissen!