Canvassen in Notting Hill met de LibDems

Het is zondagmorgen. Normaal zou ik op weg zijn naar m’n lokale hang-out voor koffie en ontbijt maar vandaag sjouw ik met een tasje vol folders door Notting Hill. Samen met mijn Libdem maatje John ga ik trap op trap af om folders door de bus te duwen of aan te bellen bij ‘de kiezers’.

John is een bijzondere canvasser. Onze buurt is al zo’n zestig jaar een Tory bolwerk dus weinigen antwoorden dat ze op ons gaan stemmen. Dat stemt mij een beetje treurig maar John ziet vaak lichtpunten van hoop waar ik ze helemaal niet zie.

Zo bellen we aan bij een dame die vriendelijk glimlacht (in mijn ogen meewarig) als ze opendoet, onze flyer aanneemt, maar niet zegt op wie ze stemt. IJverig schrijft John bij haar naam ‘definite Libdem’. Als ik vraag waar hij dat uit opmaakt antwoordt hij: ‘She gave me a good vibe, I am sure she likes us.’

John is bijna blind dus hij ziet mijn frons niet. Ik ben overtuigd dat ze ons gewoon zielig vond met die gele libdem rozet en goedkope plastic tasjes. Maar Johns slechtziendheid heeft zijn gevoel kennelijk op scherp gezet. Dus op basis van zijn gevoel slaan we soms een huis over en komen we bij anderen juist extra terug voor een nieuwe folder of krant zonder dat we de bewoners echt goed gesproken of gezien hebben.

Ik zelf hou helemaal niet van canvassen dus normaal laat ik John het vuile werk doen en sta ik er als een laffe Jehova getuige naast. Maar vandaag heeft mijn canvasvriend een speciale taak voor me. Hij heeft een huis in zijn hoofd waarvan hij het gevoel heeft dat ze Libdem kunnen zijn. De eigenaar heeft namelijk vorige week een folder aangenomen toen deze de voordeur uitliep en dat vriendelijke gebaar heeft John overtuigd dat hij beet heeft. En het is mijn taak van de dag om deze man over de streep te trekken.

Maar vlak voordat we ‘het huis’ bereiken doet er zich een probleem voor. John wordt gebeld door het campagne hoofdkwartier. Er zijn canvassende Tories gespot in onze buurt. En inderdaad aan de andere kant van de straat loopt een man in strak pak met een blauwe Tory rozet. Het is de MP van dit stadsdeel met in zijn kielzog een blitse dame met folders. En tot onze grote schrik spot ik achter ons een smoezelige man met een rode Labour rozet op zijn jas.

Vlug! John spoort mij aan om harder te gaan lopen. Zijn focus is op het huis met die ene Libdem stemmer erin. Ik versnel mijn pas. Ik roep nog tegen John dat ik niet weet wat ik moet zeggen maar hij wil er niets van weten. Go!

Met absurd grote stappen bereik ik als eerste het vrijstaande huis. Terwijl het zweet van mijn hoofd druipt zwaait de voordeur open. En daar staat… de nanny.

Nee, ze mag niet stemmen en haar baas is niet thuis. Weemoedig draai ik me om, de voor mij duidelijke Tory vibe van me afschuddend. Maar dan kijk ik in het vastberaden gezicht van John die over mijn schouder naar het meisje roept: ‘We ’ll be back!’

Tweet This Post

Tags: campagne, Liberal Democrats, Londen

Dit bericht is geplaatst op Zondag, april 18, 2010 om 12:36 am en is geplaatst in categorie Uncategorized. U kunt reacties op dit bericht volgen met de RSS 2.0 feed.

U kunt hier een reactie achterlaten.